سلام. وققتون بخیر. من یک سال ازدواج کردم و بعد از ازدواج به خارج کشور رفتم همسر من اونجا کار میکرد و دوست های زیادی داشت اما متاسفانه به خاطر شرایط کار همسرم مجبور شدیم به یک کشور دیگه سفر کنیم. اینجا حدودا هفت ماه میگذره اما ما نتونستیم دوستی پیدا کنیم چند نفر از ایران بهمون افرادی را معرفی کردن اما متاسفانه هر وقت میخوایم قرار بذاریم همدیگر رو ببینیم بهانه میارن. هفت ماه با کسی بجز همسرم از نزدیک حرف نزدم و کاملا از این زندگی خسته شدم نمی دونم باید چیکار کنم. دچار افسردگی شدم و همش گریه میکنم فکر اینکه اگه تا آخر عمرم اینجا تنها باشم داره من را نابود میکنه. خواهشا من را راهنمایی کنین میترسم زندگیم از بین بره

كسي كه قبل از ازدواج اجباري عاشق ديگري بوده و الان بعد از سالها طلاق گرفته و رفته سراغ معشوق متاهل خودش…!!!؟؟؟؟

درود… دو سالیست که اردواج کردم ،همسرم مرد خوب و مهربون و مسئوليت پذیریه ولی چون قبل از ازدواج بدنهای زیادی رو تجربه کرده این عادت نگاه کردن به خانومها و هیکلشان توش مونده،اوایل چند باری به روش اوردم ولی گفت با اینکارم بیشتر اونو به این سمت سوق میدم و ازم خواست اگه چیزی دیدم به روش نیارم،الان هم کنارم خیلی سعی میکنه نگاهشو کنترل کنه ولی من کاملا میفهمم داره دزدکی خانومی رو نگاه میکنه،حالا من نمیدونم واقعا چه عکس العملی باید نشون بدم ،نگران آینده ام که به خیانت نرسه،از طرفی بسیار علاقه به بچه دارم ولی این موضوع منو به شک انداخته و احساس امنیتم و از بین برده… لطفا منو راهنمایی کنین.. بسیار سپاسگذارم از مهرتون..در ضمن من 34سالمه و همسرم35

سلام حدود یک ساله که عقد کردم، گاهی به شوهرم شک میکنم،ایشون قبلا عقد کرده و جدا شده.البته شک من هیچ وقت درست نبوده و همیشه بهم ثابت شده که چیزی از طرفش وجود نداشته. موردی که میخوام بپرسم این بود: دیشب ایشون به من گفت بعد از کارم باهات تماس میگیرم یا پیام میدم ولی تماس نگرفت،صبح بهش گفتم نگران شدم تماس نگرفتی و ناراحت شدم که قرار بود اینکارو بکنی ولی نکردی،ازم دلخور شد و گفت خسته بودم خوابم برد،واینکه تو با غر و بهانه گیری منو از خودت دور میکنی.الان به نظر شما من حتی حق ناراحتی نداشتم،لطفا بهم راهنمایی بدید. (البته من حساس و زود رنج هستم.)

با سلام،
من ساکن آلمان هستم. همسرم آلمانی و 5 سال زندگی مشترک داریم. رابطه عاطفیمون خوبه اما بنده مدتی دچار احساس تنهایی شدم. دلیل عمدش اینه که خانوادم همگی ایران هستند. هرچند سالی یکبار یا گاها دوبار میبینمشون ولی این احساس غربت و فکر و خیالا رهام نمیکنه و حتی از نظر فیزیکی سلامتی هم تحت تاثیر قرار داده. و موضوع آزار دهنده دیگه اینه که مادرم با خانومم مشکل داره چند سال پیش سر سوتفاهماتی که از نظر خودم اختلاف فرهنگی بوده عمدتا  رابطشون سرد شده و این تو زندگی منم تاثیر گذاشته… از طرف دیگه خودمم تو بعضی از مسائل فرهنگی با خانومم مشکل دارم. هر چند رابطه عاطفیمون خوبه ولی تو جمع ایرانیها احساس بهتری دارم.. بعضی وقتها به برگشتم به ایران فکر میکنم ولی خانومم حاضر نیست با من بیاد. البته منطقم درکش میکنه و راستش این تصمیم رو خودخواهی خودم میدونه.. گیج شدم نمیدونم کدوم وریم.. اخیرا تصمیم گرفتم برای مدتی از هم جدا زندگی کنیم تا بتونیم بهتر تصمیم بگیریم البته من بتونم بهتر تصمیم بگیرم که آیا انقدر وجودش برام مهم هست تو زندگیم که برگردم پیشش یا نه… راستش اون منو بیشتر دوست داره و این موضوع هم بیشتر اذیتم میکنه چون احساس میکنم من دل اونو میشکونم با تصمیمم به جدایی.. ممنون میشم بهم راهنمایی بدین باید چیکار کنم..

سلام ، وقت شما بخیر
من پسری ۱۹ ساله هستم ، اهل کاشان
ما یک خانواده ۳ نفره هستیم ، من و مادر و خواهر کوچکترم
پدرم به علت جهل محض (اختلال اسکیزو فرنی) از خانواده حذف شد
اینطور که من فکر میکنم ، خانواده ای به شدت افسرده داریم و تمام مشکلات روحی و روانی در ما وجود داره
مخصوصاً خواهر کوچکترم که با یک بحران جدی روبه رو هست
خودم هم پشت کنکوری هستم و شرایط افتضاح شده
ولی امروز ،۲۵ مرداد ۹۶ ، تصمیم گرفتم عوض بشم
خیلی دنبال عناوین خانواده سالم ، سلامت روان و… گشتم ولی متاسفانه چیز زیادی دستگیرم نشد
خواستم از این حالت افسردگی و به هم ریختگی زندگی نجات پیدا کنیم و به پیشرفت برسیم
لطفاً راهنمایی کنید 🌷

سلام من دختری ۲۴ ساله هستم مدت سه سال با اقایی که ۵ سال از من بزرگتر هستن ارتباط داشتم…به قصد ازدواج
تو این مدت از طرف ایشون خیلی کم توجهی دیدم و با اینکه هر دو تحصیل کرده بودیم گاهی خیلی اذیت شدم ولی ایشون رو دوست داشتم و به خاطر ایشون موقعیت هایی رو از دست دادم با اینکه من از خیلی جنبه ها موقعیت خوبی دارم پزشک هستم و …
بعد از سه سال از رابطه ایشون یکبار  به اصرار گوشی بنده رو گرفتن و من در گوشیم نرم افزاری داشتم که گاهی برای گذراندن وقت و اینکه از اینکه به ایشون بگم برام وقت بذار به یک سری افراد پیام میدادم و چت میکردم و صحبتهای کاملا معمولی ایشون گوشی بنده رو گرفتن و اینا رو دیدن بعد از کشمکش و تهدید که ترکت میکنم و خواهش و زاری من موندن و بعد از سه ماه من رو با یک خط دیگه امتحان کردن و خودشونو خواستگار معرفی کردن و من فقط برای اینکه بفهمم چه کسی شماره من رو داده به این فرد چون خیلی اطلاعات داشتن [در واقع خود اون اقا بودن] به مدت ۲-۳ ساعت در حد یک سری پیام خیلی خیلی معمولی پاسخ دادم و میخواستم شبش باهاشون مطرح کنم که این مساله پیش اومده ولی ایشون فرصت ندادن و شروع کردن  به دعوا و از من جدا شدن…من برای این سه سال خیلی اذیت شدم و هیچوقت قصد خیانت به این اقا رو نداشتم ولی ایشون علیرغم اینکه من حاضر شدم هر قولی میخواد بدم من رو ترک کردن…اسیب سختی خوردم…و واقعا از لحاظ عاطفی له شدم و فقط حس میکنم بازیچه شدم و از طرفیم حس میکنم آدم بدی هستم با اینکه هیچ قصدی نداشتم و بارها و بارها موقعیتهای خوبم رو به خاطر ایشون رد کردم. لطفا راهنماییم کنید

با سلام و احترام
خانمی هستم  چهل ساله ک قبلا در سن نوزده سالگی در دوران عقد جدا شدم.در محل کارم مدت پنج سال پیش همکارم که چهل ساله، متاهل و داری دو فرزند پسر هست به من علاقه مند شد اما من بخاطر تاهل ایشون مخالفت کردم و ایشون با سماجت و شیدایی که کار به بیماری ایشون کشید حتی همسرش رو راضی کرد اما من قبول نکردم.حتی سعی کردم به ایشون و خانمش کمک کنم که از این بحران خارج بشن..ایشون بعد از این ماجرا منو مقصر میدونن که بعد از رضایت نسبی همسرش چرا جواب رد دادم و متاسفانه فوق‌العاده رفتارشون تغییر کرد و آدمی شدند بشدت شکاک و بدبین و ازار رسان..در این میون یکی از همکارای دیگه که دختری بیست و پنج ساله است بی پروا به ایشون ابراز عشق و حتی تمایل به ازدواج کرد و این اقا هم از این خانم ابزاری ساخت برای آزار روحی و روانی من..متاسفانه تو این مدت ناخوداگاه از نظر عاطفی بهش وابسته شدم و رفتارش واقعا آزارم میده..الان با من به قول خودش کات کرده و میگه که میخام با اون خانم تجربه جدید شروع کنم چون تو منو عوضی کردی و میخوام تلافی کنم. نمیدونم چکار کنم؟! از نظر روحی بهم ریختم. دیدن این دو تا تو محل کار آزارم میده و دچار تضاد شدم که همه حرفای ایشون درباره علاقه و عشقش به من فقط فریب و هوس بود و گاهی فکر میکنم نکنه برخورد من باعث شده که این ادم اینقدر تغییر کنه و تعادل روحی روانیش بهم بخوره؟؟ زندگیم فلج شده و ناامیدم. لطفا بگید چطور از این تنگنا رها بشم؟ ایا کارمو رها کنم تا این دوتارو نبینم؟ من در یک اداره دولتی کار میکنم و شش سال سابقه کار دارم.
ممنونم

با سلام .تو رو به امام حسین من رو راهنمایی کنید…حدود ۶ سال با پسری دوست بودم و بعد فهمیدم پسر خوبی نیست.هم دانشگاهی بودیم .البته قبل از دانشگاه ۲ سال تلفنی دوست بودیم ک بعد هم دانشگاهی شدیم.حدود ۶ ماه پیش فهمیدم پسر خوبی نیست ازش جدا شدم اما دست بردار نبود پیش مشاور رفتیم و به هم فرصت دادیم و باهم بودیم ک دوباره ازش خیانت دیدم.قیدش را زدم و چون بیخیالم نبود مجبور شدم شکایت کنم.تعهد داد و منم رضایت دادم.اما رفته شماره خانوادم رو از دانشگاه پیدا کرده و اوایل تهدیدم‌ کرد ک باید باشم وگرنه آبروریزی میکنه بعد مادرش خواستگاری کرد ب مامانم زنگ زد و مامان من گفت نه.اما اصلا من اونو نمیخام چون هم منو میخاد هم خیانت میکنه.واقعا دارم عذاب میکشم.میخوام چند روز اینده الکی بگم مامانم گوشیم رو ازم گرفته و خطم رو خاموش کنم تا وحشی نشه ابروریزی کنه.چون شماره داداشام رو داره .اینستاشون رو داره.میترسم علاوه بر این که ابروم رو پیش خانوادم میبره از طریق اینستا به فامیلامون پیام بده و عکسهام رو بفرسته. فقط یه دونه عکس دونفره چاپی داره و کلی عکس تکی از خودم. بنظر شما ابروریزی میکنه؟ چنین کاری میکنه؟ قبلا دم خوابگاه خیلی ابروریزی و سروصدا میکرد.البته خودش و خانوادش میگن چنین کاری نمیکنه اما من بهشون اصلا اعتماد ندارم چون خیلی من رو اذیت کردن.گاهی اوقات ترسو هست و گاهی اوقات اینقدر نفهم و نامرد میشه ک نمیفهمه چکار میکنه.درضمن من نمیتونم به خانوادم بگم.خیلی متعصبن اگر بفهمن من رو میکشن.بنظر شما بعد از رفتنم از طریق اینستا ابرو منو پیش فامیل میبره؟عکس دو نفره میفرسته براشون؟ راستی اون بچه مشهده و  من بچه جنوب

با سلام و خسته نباشید
من 37 سالمه معلم هستم و متاهل و دارای سه فرزند
اغلب موارد استرس دارم
منتظر یه اتفاق بد هستم همیشه
احساس میکنم همیشه در معرض یه بیماری قرار دارم
بد خلقی میکنم و زود عصبی میشم
تا حدودی کم رو هستم و دوس دارم از جمع دور باشم مخصوصا جمع های خانوادگی
یکبار به روانپزشک مراجعه کردم و مدتی دارو مصرف کردم اما بعد از دو ماه قطع کردم و فک میکردم عوارضشون زیاد باشه.
مشکل اصلیم استرس و تپش قلب و اضطرابه
لطفا راهنماییم کنید که چکار کنم. ممنون

ضمن سلام وخسته نباشید متولد 69 و همسرم متولد 61 من لیسانسم و او  زیر دیپلم. هفت سال ازدواج کردم یه پسر چهار ساله دارم زندگی خوبی دارم شوهرم مهربونه مشکلم از اونجایی شروع میشه که من به شوهرم شک کردم که مواد مصرف میکنه باهاش حرف زدم انکار کرد گفتم بریم آزمایشگاه نیومد و گفت از این به بعد هر روزی که گفتی بریم آزمایشگاه باهات میام خیلی باهاش صحبت کردم نصیحت کردم گفتم زندگیمو دوست دارم و…ولی از اون روز به بعد کاملا اخلاق و رفتارش تغییر کرد و زود سر کوچکترین مسئله قهر میکنه و میدونم هر از گاهی میکشه ولی نمیدونم دیگه با چه ترفندی راهنماییش کنم منم با این شرایط نمیتونم در کنارش باشم بهش فرصت دادم که این کارو نکنه ولی….چکار کنم راهنماییم کنید

من 3 ماهه عقد کردم خانمم صورت زیبایی داره و من دوستش دارم. زن زندگی هم هست و نجیب. ولی ایشون در بچگی دچار سوختگی80 درصد شده بود و شکم و ران ؟ شکم پایش جایش مونده به شکل واضح که باعث شده من سرد مزاج بشم. افسرده میشم وقتی لخت میشه ایشون.و در لباس زیباس. قبل از عقد گفت یه کف دست جای سوختگی در بدنم هست. ولی در حال حاضر 20 کف دست هست. افسرده شدم چکار کنم

با سلام پسري هستم ٢٥ساله از ١٩سالگي ازدواج كردم و مشكلات مالي بسياري داشتم مانند خيلي جوان هاي ديگر بيكار بودم مغازه زدم پس از مدتي ورشكسته شدم كارهاي زيادي انجام دادم ولي همه نهايتا يكي دو ماه بودم چون كفاف زندگيم را نميداد.ماشيني خريدم و در آژانس مشغول شدم ولي بعد از مدتي تصادف كردم آنهم ٢-٣دفعه،پدرم هميشه بهم سركوفت ميزد كلا از هر كاري متنفر شدم به ماريجوانا روي اوردم كم كاري شديد تيروييد دارم و كم كم تپش قلب شديد و ريزش موي شديد پيدا كردم ديگه حتي ميل به زندگيم نداشتم از همه چيز متنفر شدم از دست همه فرار كردم و با همسرم به تركيه امدم و حالا پس از چند ماه پدر و مادرم اومدن اينجا و گريه ميكنند كه برگرد و من به خاطر مادرم ميخوام برگردم.بشدت احساس افسردگي ميكنم ميل جنسيم بشدت كاهش يافته و حس ميكنم اواخر عمرمه نميدونم چكار كنم شبا تا صبح بيدارم افكار مختلف توي سرم ميچرخه و انواع فكر از فروختن كليه تا خود كشي توي سرمه با هر كس حرف ميزنم استرس ميگيرم و دستام رو به هم ميمالم و خيلي خجالتي شدم حتي وقتي ميخوام چيزي بخرم خجالت ميكشم قيمت كنم و اعتماد به نفسم پايين اومده.خيلي هم كم حرف شدم و همسرم مدام ميگه هيچ حرف نميزني

با سلام من از دو سال پيش كه وارد دانشگاه دوره ارشد شدم بشدت احساس نا اميدي و شكست مي كردم به حدي كه اعتماد به نفسم به زير صفر مي رسيد از لحاظ جسمي تپش قلب و استرس و اضطراب بيش از حد داشتم و مجبور شدم درس رو رها كنم ولي با رها كردن درس بشدت احساس نياز به ادامه تحصيل پيدا مي كردم دوسال دارو افسردگي  مصرف مي كنم از لحاظ جسمي و تقريبا روحي در وضعيت نورمالي قرار دارم اما همينكه به فكر شروع يك فعاليت و يا شروع درس و دانشگاه مي كنم نيرويي بشدت قوي مانع ام ميشه منو خييلي اذيت مي كنه احساس نااميدي و شكست و ترس اونقدر بهم فشار مياره كه دوباره اذيت جسمي ميشم تپش قلب و استرس و اضطراب بيش از حد . دو سه ساله فقط مي خورم و مي خوابم ازين وضعيت خسته شدم دلم مي خواد رشته دلخواهم رو ارشد شروع كنم دوباره موفق باشم و مفيد باشم اما نمي شه ادم ضعيفي نيستم اما واقعا اذيت ميشم. كتاب و راهكار زياد خوندم و بلدم فكرامو به چالش مي كشم و مي دونم همش خطاهاي شناختي و اشتباه فكر كردن خودمه اما اون نيروي قوي منو ول نمي كنه با اينكه خودم قانع ميشم اما ول كن نيست حاضرم هر برنامه و رهكاري رو كه شما بگين مو به مو انجام بدم فقط كمكم كنيد جهاني سپاس

با سلام و احترام خدمت شما عزیزان من در سن 40 سالگی برای اولین بار ازدواج کردم و یکسال از متأهل شدنم میگذره، همسرم هم 43 سال دارن و بخاطر سکونت همسرم در کشور سوئیس من هم مجبور شدم به اونجا برم، وضعیت مالی ما در حد رفاه و گذرون زندگی خودمون هست، من و همسرم زندگی سختی قبل ازدواجمون داشتیم، حالا مشکل ما برای بچه دار شدن هست، ترس از آینده که آیا با این وضعیت صلاح هست که بیاریم یا خیر؟  نگران آینده و اتفاقاتی که ممکنه در آینده براش پیش بیاد هستیم.  از اینکه از دستش بدیم از حالا استرس داریم.  ما هر دو دوست داریم بچه دار بشیم منتها بخاطر اینکه به تنهایی زندگی خودمون گذرونده بودیم و سختیهای زیادی داشتیم.  من خودم شخصا فکر میکنم چرا باید باعث بشم موجود دیگه ای ناخواسته پا به این دنیا بزاره و کلی سختی یا خوشی داشته باشه که آخرش دیر یا زود میمیره.  کلا میترسیم، از یه طرف هم فکر میکنیم اگه چند سال دیگه پشیمون بشیم چی میشه؟  ممنون میشم کمکم کنید