من یک زن مطلقه هستم که حدود ۵ سال با یک اقا محرد که ۶ سال از من بزرگتر هست رابطه دارم ولی از روز اول می گفت قصد ازدواج نداره چون بچه داری اما بچم پیش پدرش زندگی می کنه خانواده اش هم در جریان رابطه ما هستند و مخالفتی با ازدواج ما ندارند چون روز پیش در مورد اینکه رابطه جنسی گروهی دوست داره صحبت می کرد که یک خانمی رو بیار بزار از زندگی لذت ببریم من موندم چیکار کنم

با سلام
بنده با 38 سال سن عاشق دختری هستم که 7ساله رابطه داریم.پدرش وقتی 6سالش بوده فوت کرده . من توی اینستاگرام پست میزارم ولی لایک نمیکنه .ازش علتو پرسیدم ،میگه من وقتی تورو واقعی دارم احساس نمیکنم تو مجازی باید تاییدت کنم . ولی من دیدم تک تک پستهای غریبه هارو لایک میکنه .خواستم ببینم این علتش چی میتونه باشه
با تشکر

سلام. من خانمی 29 ساله هستم.  در بهترین مدارس و دانشگاه های این کشور تحصیل کردم و همیشه به نوعی جزء تاپ ها بودم و در دوران تحصیل هم خیلی تلاش کردم. به اصرار مادرم در آزمون استخدامی شرکت کردم و قبول شدم. بنا بر بدشانسی در یکی از بدترین جاهای سازمان افتادم که 95 درصد آن ها آقا هستند. خودم هم مذهبی هستم و زیاد تمایل به گفتگوی اضافی با نامحرم ندارم. رئیس قسمت ما نه اجازه انتقالی من را می دهد و نه من را وارد کارهای تخصصی تر می کند . به انزوای علمی و اجتماعی و فنی دچار شدم. مزایا و حقوق و محیط کلی کارم رو دوست دارم و از اینکه بیکار بمونم واهمه دارم. بعضی روزها وقتی می بینم بقیه همکاران اداره  با رئیس جلسه دارن و به من نگفتن به شدت آزده خاطر می شم. واقعا نمی دونم باید چه کار کنم. ممنون میشم راهنمایی کنید.

با عرض سلام و احترام به محضر شما و تبریک سال نو.
من 28 سالمه از شیراز، کارشناسی متالورژی، مجرد هستم و قصد ازدواج دارم، به طور کلی از نظر شخصیتی تا حد امکان مستقل از بسیاری از ناهنجاری ها عمل کردم (البته ممکنه همشون از نظر من ناهنجاری باشن) به دور از هر مواد اعتیاد آور، الکل، روابط جنسی نامشروع و از نظر اجتماعی هم با مردم برخورد خوبی دارم و…
تنها مساله ای که میمونه، چیزی نیست جز خودارضایی
که همیشه سرش ذهنم درگیر بوده، خیلی وقتا کنترش کردم و خیلی وقتا هم نه، همچنین گاهی اوقات سایت های جنسی (نه زیاد)، هرچند هم که قطعا با این نوع تفکر مخالف باشی بازم تحریک میشی دیگه…
خیلی وقتا فکر میکنم بقیه مردم چیکار میکنن توی مجردیشون، خب خیلی سخته که فقط روی احتلام شبانه بشه موند.
این که من درآینده بچه من چیکار میکنه؟ آیا من انسان خوبی نیستم؟ نظر شما چیه؟ میدونیم که نیاز جنسی حد و مرز خاصی نداره
ممنون میشم راهنمایی کنین.

سلام، من چند وقته دچار این وسواس و استرس شدم که حس میکنم یکی از اعضا خانواده مو از دست میدم…. حتی یه دوره سه ماهه فکر میکردم خودم دارم میمیرم…. واقعا مزخرف بود…. واقعا از سفر ترس زیاد دارم… چه هوایی چه زمینی….  حتی الان هم گاهی دچار این حس میشم که خودم دارم میمیرم….
این حسی که بهم دست میده و فکر می‌کنم حالم بده و دارم میمیرم توی یه سایت خوندم که علاعم یه بیماری به اسم پانیک هست… و 19 سالمم هست

سلام، این سوال چون ممکنه سوال خیلی ها باشه از شما میپرسم، ممنون میشم راهنمایی کنید، ۳۲ سالمه و مجرد و جدا از خانواده زندگی می‌کنم، همچنان علیرغم اینکه از روانشناس هم کمک گرفتم در ارتباط با والدینم دچار مشکلم، رابطه پدر و مادرم از روزی که یادم میاد بسیار پرتنش و غیر سالمه و کمتر مکالمه عادی رو بینشون شاهد بودم،  هر موقع پیش پدر و مادرم هستم و بحث اونها رو میبینم اذیت میشم و آرامشم بهم میخوره، علاغم اینکه سعی می‌کنم خیلی با احترام باهاشون برخورد کنم رفتارشون (به خصوص مادرم) در مقابل من هم  خیلی مداخله گرایانه است( بصورت غیر عادی) . پدر و مادرم از کودکی هر دو بحران های وحشتناک و غیر قابل تصوری رو پشت سر گذاشتن، روانشناس بهم گفته که فقط شنونده باش و واکنش نشان نده و سعی کن هر روز به اونها سر بزنی ،خیلی وقتها شونده هستم ولی تحملش سخته برام که اعتراض نکنم، احساس می‌کنم اینطوری آسیب میبینم ، از طرف دیگه برای حفظ آرامشم وقتی یه مدت سعی می‌کنم از پدر و مادرم دور باشم میبینم که اونها آسیب  میبینن (بخصوص مادرم) و احساس دلسوزی و گناه می‌کنم ، برای مادرم وقت مشاوره گرفتم ولی تاثیری نداشته و شخصیت پدرم هم طوریه که قبول نمیکنه بره پیش روانشناس…. چه راهکاری پیشنهاد میکنید؟

با سلام خسته نباشید راستش من ی دختر ١٨ ساله هستم که خداروشکر  در هرمکانی سعی میکنم رفتار مناسبی از خودم بروز بدم ک عموما موفق هم هستم الا تو یک مورد خوب من ۴ سالی میشه ک یه پسرو دوسش دارمو تازه چن ماهیه دوستیم اونم ازم خوشش میاد خونواده هامون هم میدونن دوستیم انشالله قصدمونه تا چن ماهه دیگ ازدواج کنیم ایشون ٢۴ سالشونه و طبیعتا تجربه های بیشتری نسبت ب دانسته های من دارن متاسفانه من وقتی کنارشون هستم  وا میدم و لوس میشم دست خودم نیست ی رفتارای بیخودی انجام میدم ک خودم پشیمون میشم ایشون از دخترای سبک و جلف اصلا خوششون نمیاد مثلا من الکی شالمو از سرم سر میدادم پایین تا غیرت ایشونو ببینم و ایشون هم در ظاهر ارام ولی واقعا عصبی میشدن و خودشون شالو رو سرم مرتب میکردن میفهمم از این کار بدش میاد ولی دوس دارم با غیرتش بازی کنم یا مثلا میخوام بامزه بشم کلی لوووس میشم ک در اصل باطن من اونجوری نیس و حتی میدونمم ایشون از این رفتارام شاید خوشش نیاد ولی بازم تکرار میکنم  یا حتی ازم ی سوال میکنه بین دوراهی قرار میگیرم نظر واقعی خودم بگم یا چیزی ک اون دوس داره ب نظر شما من چیکار کنم ی دختر سنگین و مودب باشم ینی در اصل خود واقعیم کنار نامزدم باشم؟

با سلام. برای اولین بار با مردی که مدتی از فروشگاه او خرید میکردم و چت داشتیم در منزلش قرار گذاشتم.ما هردو سی ساله ایم و مجرد.اولش گفت من ترس دارم و انزوا و عدم ارتباط با آدمها و …من نفهمیدم چی میگه.رفتم .یکسره شروع کرد به تحقیر من. هر ژست و حرف و حالت منو اداشو در می آورد.اومد سمتم منو ببوسه کنار کشیدم.گفت از کارت خوشم نیومد پاشو بریم.توو راه گفتم من چه اشتباه کردم که اینقدر به چشمت حقیر آمیز اومدم.گفت نمیتونم ! در صورتی ک بارها منو دیده بود و خودش هم قرار گذاشت. قبل پیاده شدن گفتم ببخشید مزاحم شدم گفت دیگه نشو.من از دیشب تن لرزه دارم

سلام …. پسر 20 ساله ای هستم …. از ترم یک(همون روز اول) دانشگاه از یکی از دخترای کلاس خوشم اومد .. بیخیالش شدم و فکر کردم که از ذهنم میره ولی روز به روز بیشتر فکر و ذهنم درگیر میشه … تا الان که ترم 3 هستم و از اونجایی که توی این موارد آدم کم رویی هستم اصلا نخواستم این موضوع رو بفهمه و خیلی عادی رفتار کردم و چیزی که مشخص شده و از دوستان فهمیدم اینه که اون هم از من بدش نمیاد(یا حتی خوشش میاد)  ولی اون هم اقدامی نکرده …
از این ها گذشته چیزی که منو میترسونه اینه که اگه خودم پاپیش بذارم چه واسه ی دوستی چه واسه ی ازدواج … مصیبت های خودش رو داره مثلا سوژه شدن تو کلاس یا این که واسه ازدواج خیلی زوده چون من تازه یه دانشجوی ترم 3ساده هستم ….
راستی خیلی ها بهم گفتند این مورد تو یک هوسه فقط … ولی این رو باید بگم که اون دختر هم خیلی خوش هیکل و جذاب نیس و این قضاوت غلطه…

پدری دارم 52 ساله و خود 20 سال دارم پدر من 4 سال است که باز نشسته و همیشه در خانه است و بیکار حدود 1 سال است که در حادثه ای عمو و زن عموی خود را از دست داده ام و یک دختر از آن ها مانده که پیش پدر بزرگ مادریش زندگی میکند از زمانی که این اتفاق افتاده پدرم خیلی بد خلقی میکند و اخلاقش عوض شده است و همیشه با من و مادرم بد خلقی میکند و به وضعیت جسمانیش نمیرسد با این که چربی و فشار خون دارد هر چه بهش میگوییم حواست به خودت باشد گوش نمیکند و لج بازی میکند من که دگر خسته شدم چه باید کرد؟

سلام ووقت بخیرخدمت عزیزان
من ۳۸سال سن دارم ویک دخترساله هم دارم.لیسانس دارم و هفته ای ۳روزمنظم ورزش میکنم.
ذهنم همیشه درگیرافکارمنفی ومزاحمه.به شدت درگیراسترس واضطراب درمورداتفاقات اطرافم هستم.یکی ازترسهام اینه که مثل پدرم سرطان بگیرم ودخترم تنهابمونه که تقریبا این بزرگترین ترس زندگیمه.دیگه روی هیچ چیزی دیدمثبت ندارم. اتفاقات خوب حداکثرچندساعت منوشادنگه میدارن.اگه قرارباشه چندماهه دیگه کاری کنم یاباکسی ملاقات کنم ازالان نگرانم که نتیجه چی میشه.تمرکزم فقط روی جنبه منفیه مسائله. این اتفاقات باعث شده اعتمادبه نفسم نابودبشه.خیلی زودرنج وعصبی شدم.دیگه یادم رفته شادبودن ومثبت بودن چه جوریه. توی خانواده سابقه افسردگی داریم.البته خودم نمیدونم من دچار اضطراب هستم یاافسردگی.توی تستهای آنلاین شرکت کردم که نمره افسردگی واضطرابم بالابود.مدتیه که دارم افکارم رومینوسم که خیلی داره بهم کمک میکنه.وقتی باشگاه هم میرم حالم عالیه.میخواستم فایل صوتی سفارش بدم امانمیدونستم فایل مثبت اندیشی سفارش بدم یاافسردگی. وقتی به فایلهای صوتی درباره افکارمثبت گوش میکنم خیلی آروم میشم. الان به شدت به راهنمایی لازم دارم که بدونم مشکل من افسردگیه یا اضطراب.یا اینکه فقط باید روی طرزتفکرم درباره افکارمثبت ومنفی کارکنم
براتون آرزوی سربلندی دارم

چگونه در یادگیری سماجت کنیم و تا زمانی که به پاسخ مسعله دست نیافتیم رهایش نکنیم و از سختی سوال ناامید نشویم؟

سلام و درود.من دختر ۲۵ ساله هستم و یک خواهر ۲۹ ساله دارم که حدود ۳سال است قهر هستیم و در یک خانه با پدر و مادر هستیم . او خیلی اخلاق و رفتارهای بچگانه ای دارد:مثلا موقع حرف زدن من با پدر و مادر یا والدین نزدیک از قصد به دنبال قطع این ارتباط است و شروع به پریدن حرف من یا عوض کردن موضوع است تا بی توجهی خود را نسبت به من اعلام کند و یا همیشه در هر حالی پشت به من میشیند و میخواهد بفهماند که توجهی به من نمیکند و یا به عمد و در هر شرایطی میخواهد این را ثابت کند که او نسبت به من توجهی ندارد!!  و اما عملکرد من اینه که زیاد باهاش کاری ندلرم و سعی میکنم به این رفتارش واکنشی نشون ندم ولی خیلی عصبیم کرده من مجبور شدم این رفتاراش رو تکرار کنم و من هم دارم مثل اون میشم !! رفتارا های خیلی بچگانتری هم داره که اصلا خنده داره اگر بگم !! همیشه هم دنبال بهانه ای برای ولوا و دعوا و شر است . کم کم دارم مثل اون خُل میشم! چیکار کنم؟  حتی من جایی با خانوادم نمیرم چون نمیتونم این احمق رو تحمل کنم و رفتارهای بچگانه که میخواد به همه بفهمونه ما قهر هستیم!!! جالبه که پدر و مادرمم هم چون بزرگتر از منه من رو سرزنش میکنن و اون به اون چیزی نمگن ..

من مدت 2 سال است که در حوزه اینترنت و کامپیوتر فعال هستم . ولی هنوز به هیچ درآمدی نرسیدم . در حالی که افرادی با سطح مهارت های کمتر از من دارند راحت پول در می آورند . ولی من هیچ درآمدی کسب نمی کنم . درآمد من همان حقوق حداقلی اداره است . این عدم کسب درآمد باعث ناراحتی روحی و روانی در من شده است . برخی وقت ها که تمرکز به هم می ریزد می خواهم فریاد بزنم و اصلا دست خودم نیست . خانواده من هیچ درکی از شرایط من ندارند و در برابر عصبانیت من واکنش نشان می دهند .

افکار منفیی میاد تو ذهنم که من قبولشون ندارم خیلی چیزای بدی هستن اکثرا هم مربوط میشن به نامزدم و اگه بعش نگم عذاب وجدان میگیرم که پنهان کاری کردم نمیدونم چکار کنم