داستان ما از مهاجرت خودمون شروع شد. وقتی وطن رو برای پیدا کردن زندگی بهتر ترک کردیم. مهاجرت مسیری جدید و پر از بیم و امید بود. تغییر چالش برانگیز بود. یک جایی از اون روزها برنامه‌ریزی درست از آب درنیومد و احساس کردیم حالمون خوب نیست. مشکلات قبل پابرجا بودن و مشکلات جدید اضافه شدن و از همه بدتر احساس کردیم شکست خوردیم.
ما گیر افتاده بودیم و کمک می‌خواستیم. از کی؟ خانواده دورمون یا دوستان جدیدمون در کشوری که برای زندگی انتخاب کرده بودیم؟ هیچ کدوم. می‌خواستیم یک نفر باشه که بدونه چی می‌کشیم و زندگی چقدر سخت شده و یک نفر که تا می‌گفتیم ف بره فرحزاد و برگرده؛ نه اینکه ندونه اصلا فرحزاد کجاست.
فکر کردیم اون یک نفر می‌تونه یک تیم باشه از هم‌زبان‌های همدل. هم‌زبان‌هایی که گوش می‌دن؛ می‌فهمن و تمام تلاششون رو می‌کنن که حالمون درست خوب شه.
همین شد که شدیم چیزی که دنبالش می‌گشتیم؛ یعنی سیمیاروم.