داستان ما از مهاجرتِ خودمان شروع شد. وقتی وطن را برای پیدا کردنِ زندگی‌ای بهتر ترک کردیم. مهاجرت کردیم تا خوشحال‌تر شویم، تا حالمان خوب شود، تا امیدوارتر برای آینده برنامه‌ریزی کنیم. می‌دانستیم مهاجرت در عین حال که یک شروع جدید و پر از امید است همراه با ریسک های زیادی هم خواهد بود. می‌دانستیم «تغییر»، جذاب و امیدوارکننده است، اما می‌تواند پر از چالش و اتفاقات غافلگیرکننده هم باشد. یک جایی در مسیر، در کشور جدید، آنهمه برنامه‌ریزی درست از آب درنیامد. پیش خودمان گفتیم «ما که قرار بود خوشحال‌تر شویم پس چی شد؟» در مرحله‌ای از زندگی‌مان قرار گرفتیم که با کنار زدن هر پرده و جلوتر رفتن، بیشتر غافلگیر شدیم. حالا دیگر همه‌ی مشکلاتِ قبل هم روی سرمان هوار شده بود و از همه بدترش؛ احساسِ شکست، به طرز آزاردهنده‌ای یورش آورده بود…
از یک جایی به بعد حس کردیم گیر افتاده‌ایم؛ نیاز به کمک داشتیم و می‌دانستیم کلید حلش دست یه مشاور کار کشته است. سراغ مشاورهای خارجی رفتیم. اما کاری از پیش نبردیم. مشکل این بود که ما دچار تفاوت فرهنگی بودیم و این تفاوت، می‌توانست مسیر مشاوره و نتیجه را تغییر دهد. نیاز به کسی داشتیم که نصف مسیر را رفته باشد. یعنی فرهنگمان را بشناسد، حرف ما را با پوست و استخوان درک کند و وقتی می‌گفتیم «ف» برود «فرحزاد» و برگردد. یک مشاور خارجی اصلا نمی‌دانست فرحزاد کجاست! از طرفی اما مشاور فارسی زبان اطرافمان نمی‌شناختیم.

القصه اینکه؛ همه این کمبودها، باعث شد سیمیاروم را راه بیاندازیم تا پیدا کردن یک مشاور هم‌زبان و هم‌فرهنگ در آن طرف دنیا، به سادگیِ آب خوردن شود. بعد از چندین سال فعالیت، حالا میفهمیم که دردِ ما، یک درد مشترک بوده و بس!