درمان اضطراب

نگرانی‌ها و ترس‌های ما در زندگی باعث می‌شود در مقابل بسیاری از خطرات ایمن بمانیم؛ اما گاهی این نگرانی و ترس تا حدی افزایش پیدا می‌کند که در زندگی روزمره ما مشکل ایجاد شده و نتوانیم از چالش‌ها به سلامت عبور کنیم. این‌جاست که حرف از اضطراب و استرس پیش می‌آید.

نگرانی غیر قابل کنترل در موقعیت‌های عادی زندگی نشانه اصلی اختلال اضطراب فراگیر است؛ بنابراین، گاهی این نوع اضطراب را حتی در شرایطی می‌بینیم که اصلاً جایی برای نگرانی و اضطراب نیست و حتی خودمان نیز می‌دانیم که دلیلی برای نگرانی وجود ندارد. این نگرانی غیر واقعی در روابط و زندگی روزمره مشکل ایجاد می‌کند. اختلال اضطراب فراگیر معمولا در بازه سنی 35 تا 59 سالگی رخ می‌دهد و زنان را بیشتر از مردان درگیر می‌کند.

پانیک یا حمله هراس مجموعه‌ای از حملات مکرر و ناگهانی از ترس و هراس است که می‌تواند بر اثر اتفاقات ساده و تکراری رخ دهد. تنگی نفس و تپش قلب از ویژگی‌های آن بوده و گاهی با اختلالات دیگری مانند افسردگی یا اضطراب اجتماعی همراه است. سنین 20 تا 30 سالگی بیشتر از سنین دیگر، زمان رایج برای حملات پانیک هستند.

اختلال اضطراب اجتماعی در موقعیت­‌های اجتماعی روزمره اتفاق می‌افتد و شامل ترس ما از مورد توجه یا قضاوت دیگران قرار گرفتن است. این ترس باعث شرمندگی شدید ما و تمایل به دوری از موقعیت‌های پر جمعیت می‌شود. فوبیای اجتماعی به زندگی روزمره، کار و تحصیل آسیب می‌زند.

فوبیا ترسی غیرواقعی، شدید و طولانی مدت از یک جسم، شخص، حیوان یا موقعیت خاص است که در زمان مواجهه با این موارد دچار ترس و اضطراب شدید می‌شویم. ممکن است برخی فوبیاها به گونه‌ای باشند که بتوانیم از عامل آن دوری کنیم مانند ترس از گربه یا حفره‌های نامرتب؛ اما فوبیا‌هایی مانند ارتفاع، رانندگی یا تنگناهراسی می‌تواند در زندگی روزمره ما اختلال ایجاد کند.

آگورافوبیا یا گذرهراسی اغلب خود را با ترس از ترک محیط امن مانند خانه نشان می‌دهد. در این مورد ممکن است سال‌ها از ترک خانه خود هراس داشته باشیم و نتوانیم به مکان‌های عمومی شلوغ یا در حالت شدیدتر، به یک مکان خلوت دیگر برویم؛ چرا که ترس از رویارویی احتمالی با جمعیت همراه ماست.

موتیسم یا لالی انتخابی در کودکان دیده می‌شود و به این معناست که کودک در برخی موقعیت‌های اجتماعی خاص دچار سکوت انتخابی می‌شود و در برخی موقعیت‌های دیگر که احساس امنیت دارد، به صورت عادی صحبت می‌کند.

اضطراب جدایی یک مرحله طبیعی از رشد کودک است که در آن کودک معمولا تا زمان 3 سالگی با دور شدن از خانه یا جدا شدن از پدر یا مادر خود، دچار احساس اضطراب و ترس می‌شود. این اضطراب ممکن است بیش از حد طول کشیده و به دوران بزرگسالی نیز برسد که در این صورت به یک اختلال تبدیل می‌شود. اگر در اثر جدایی از همسر یا مادر یا مرگ یکی از عزیزان، دچار ترس و نگرانی بیش از حد شویم به طوری که به عملکرد روزمره ما در طولانی مدت آسیب وارد شود، باید احتمال این را در نظر بگیریم که ممکن است دچار اختلال اضطراب جدایی شده باشیم.

مطالعات نشان داده‌اند که حدود ۷۵ درصد از افرادی که وارد روند مشاوره اضطراب می‌شوند، علائم بهبود را نشان می‌دهند. ترس‌ها و افکار منفی طبیعی هستند و همه ما گاهی دچار آن می‌شویم که می‌تواند در اثر مواجهه با یک موقعیت خاص باشد؛ اما وقتی این افکار رشد کرده و روی کیفیت زندگی تأثیر می‌گذارند، باید به فکر درمان بود.

بعضی از علائم اضطراب ممکن است دلیل پزشکی داشته باشند. پس بهتر است قبل از مراجعه به روانشناس اضطراب، ابتدا با یک پزشک عمومی صحبت کنید تا اطمینان حاصل کنید که استرس، لرزش بدن، تپش قلب، تعریق یا تغییرات وزنی شما به خاطر تیروئید، آسم یا بیماری‌های دیگر و حتی داروهایی که استفاده می‌کنید، نیست. پس از این که پزشک عمومی تأیید کرد که مشکلات شما نتیجه یک بیماری جسمی نیست، می‌توانید به مشاوره استرس یا مشاوره اضطراب مراجعه کرده و جلسات تراپی را برای مهار کردن اضطراب یا استرس خود آغاز کنید.