مدیریت استرس و شوک فرهنگی در روزهای اول مهاجرت

سلام رفیق تازه‌وارد!

اگر داری این متن رو می‌خونی، یعنی به سرزمینی تازه قدم گذاشتی یا قراره بزاری؛ جایی که هنوز بوی آشنا نمی‌ده، هنوز خیابوناش حفظ نیست، و هنوز نمی‌دونی کجا قراره بشی “خودت”.

احتمالاً این روزها، هرچیزی می‌تونه یه موج از احساسات متضاد رو بیاره بالا: هیجان و ترس، امید و شک، آزادی و تنهایی. گاهی از خواب می‌پری با قلبی که تند می‌زنه و نمی‌دونی دقیقاً چرا. گاهی توی فروشگاه، توی مترو، یا حتی وقتی داری پنجره رو باز می‌کنی، حس می‌کنی گم شدی. این اسم داره: شوک فرهنگی.

شوک فرهنگی یعنی چی؟

شوک فرهنگی فقط مربوط به تفاوت زبان و غذا نیست. یعنی وقتی مغز و روانت نمی‌تونن با سرعت عادی با محیط جدید هماهنگ بشن. مثل اینه که روحت هنوز چمدونش رو باز نکرده، هرچند جسمت رسیده.

فیلم “Lost in Translation” با بازی اسکارلت جوهانسون، یکی از بهترین روایت‌ها از این احساس غریبه بودنه؛ وقتی وسط جمعیتی، ولی تنهایی. این فیلم نشون می‌ده که غربت فقط جغرافیایی نیست، روانیه.

چرا انقدر بی‌قرارم؟

بی‌قراریت طبیعیه. چون تو در حال از دست دادن چیزهایی هستی که هویتت رو می‌ساختن: زبان مادری، قواعد اجتماعی آشنا، لبخندهایی که معنیش رو می‌فهمیدی. این یعنی عزاداری برای یک زندگی قبلی. بذار خودت رو برای این غمگینی سرزنش نکنی. این مرحله از مهاجر بودن، اتفاقاً نشونه‌ی عمق احساست و قدرتت برای ساختن دوباره‌ست.

و اگر هنوز هیچی درست نشده؟

بدون که تنظیم هیجانات زمان می‌بره. انگار داری با پیانو نواختن در یک اتاق خالی تمرین می‌کنی؛ صداش شاید اول سرد باشه، ولی کم‌کم گرم می‌شه. اگه احساس کردی نیاز به همراهی داری، مشاوران متخصص در پلتفرم‌هایی مثل سیمیاروم، با تجربه‌ی مهاجرت، می‌تونن تو این مسیر همراهت باشن. می‌تونی از طریق لینک زیر با ما در ارتباط باشی تا تو این مسیر فراز و نشیب احساسات همراهیت کنیم.

🧭 رزرو جلسه پیش مشاوره

آخر این راه روشنه

این لحظه‌ها، هرچقدر هم تیره، موقتی‌ان. تو در حال ساختن ریشه‌هایی تازه‌ای. آرام آرام، خیابونای این شهر هم برات آشنا می‌شن، بوی نون از نونوایی سر کوچه برات خاطره‌ساز می‌شه، و شاید یه روز به یکی دیگه که تازه رسیده، بگی:

“می‌فهممت… منم یه روز اونجا بودم.”

به خودت زمان بده. تو تویی، حتی اگر دور از همه چیز آشنایی.

با مهر از یه مهاجر به یه مهاجر♥️