قانون گذاری برای کودکان در خانه

---

خانه » مشاوره کودک و نوجوان » قانون گذاری برای کودکان در خانه

---

زمانی که کودک نوپا عمدا بشقاب غذای خود را روی زمین می ریزد، کودک خردسالی که برای شنیدن یک قصه بیشتر قبل از خواب دست از گریه نمی کشد، یا نوجوانی که با وجود تذکرهای مکرر باز هم شب ها دیر وقت به خانه می آید به نظر می رسد کودکان دائما در حال به چالش کشیدن مرزهای خانواده هستند. شکی نیست که در اثر نافرمانی فرزندان، بسیاری از والدین در مسیر پر پیچ و خم قانون گذاری برای کودکان در خانه دچار ناامیدی می شوند. از این رو، وبلاگ سیمیآروم بر آن شد که در این مسیر به شما کمک کند.

قانون گذاری برای کودکان در خانه چه فایده ای دارد؟

کودکان را برای دنیای واقعی آماده می کند:

محدودیت ها به کودک در درک انتظارات از او و جریمه هایی که در صورت عدم رعایت قانون در انتظارش است، کمک می کند. زمانی که کودک در خانه دارای محدودیت های معقول باشد، با قوانین جامعه نیز در بزرگسالی بهتر کنار می آید.

آداب معاشرت را به کودک آموزش می دهند:

برخی از قوانین در مورد رفتارهای پایه اجتماعی هستند، برای مثال، گفتن «لطفا»، «ببخشید، قبل از قطع کردن صحبت دیگران». زمانی که به کودک می آموزید در خانه از لغات مودبانه استفاده کند، او در جامعه نیز به همین ترتیب رفتار خواهد کرد.
به او نظم و ترتیب انجام امور را می آموزد:

برخی از قوانین به کودک می آموزند که روال انجام کارها به چه صورت است. کودکی که می داند باید دست هایش را قبل از غذا خوردن بشوید، می داند که چه انتظاری از او می رود و بهتر همکاری می کند.

کودک احساس شایستگی و اعتماد به نفس می کند:

قانون گذاری برای کودکان در خانه از زحمت کودک برای کشف قوانین رفتار صحیح می کاهد. نیازی نیست هر بار کودک شما را بیازماید تا بداند کدام رفتار صحیح است و کدام یک موجب عصبانیت شما می شود. کودکی که قوانین صحیح را می داند، به دلیل رعایت آنها، تشویق می شود و حس همکاری و عزت نفس در او تقویت می شود. این در حالی است که اگر کودک نداند کدام رفتار صحیح است، هر بار به خاطر ندانسته هایش سرزنش می شود و حتی در این صورت هم به رفتار درست پی نمی برد.

بنابراین، هر بار رفتار غلط خود را به نحو دیگری امتحان می کند. سرزنش های مداوم احساس بدی در او به وجود می آورد. قوانین را به صورت افعال مثبت و شکل صحیح رفتاری برای کودک مشخص کنید. برای مثال، اگر به فرزند نوجوان خود بگویید «دیر به خانه نیا.»، دقیقا مشخص نکرده اید که دیر چه موقع است و او چه زمانی باید خانه باشد. اما اگر به او بگویید «قبل از تاریک شدن هوا به خانه بیا»، فرزندتان درک کاملی از آنچه صحیح و قابل قبول است خواهد داشت.

قوانین ایمنی کودک را تضمین می کنند:

گاهی کودکان و حتی بزرگسالان به نحوی رفتار می کنند که گویی قوانین به درد نخور و دست و پا گیر هستند. در واقع، قانون گذاری برای کودکان در خانه و قوانین در جامعه امنیت ما را تضمین می کنند. زمانی که کودک را به رعایت قانون در خانه تشویق می کنید، او را برای رعایت قانون در جامعه آماده می کنید.

قانون گذاری برای کودکان در خانه باید در چه مورد باشد؟

مهم ترین چیزها را برای قانون گذاری انتخاب کنید. این قانون ها می توانند در مورد:

رفتار فیزیکی نسبت به دیگران، برای مثال، «با دیگران مهربان باش»
ایمنی، برای مثال، «در خودرو کمربند ایمنی خود را ببند.»
رفتار، برای مثال، «تا زمانی که دیگران حرفشان تمام می شود، صبر کن.»
روتین روزمره، برای مثال، «هر شب یک نفر در خانه مسئول چیدن میز شام است.»
به دیگران احترام بگذار، برای مثال، «پیش از ورود به اتاق دیگران در بزن.»

چه کسی مسئول قانون گذاری برای کودکان در خانه است:

بهتر است برای تعیین قانون تا حد امکان تمام اعضای خانواده را درگیر کنید.

حتی کودکان سه ساله نیز می توانند در مورد قوانین حرف بزنند. با بزرگ تر شدن کودک، او نیز می تواند در تصمیم گیری بر سر قوانین دخیل شود.

زمانی که کودکان و نوجوانان را در تصمیم گیری دخیل می کنید، به درک و پذیرش بهتر قانون و علت نیاز به آن در خانواده کمک می کنید. این کار به کودک کمک می کند که درک کند قوانین عادلانه هستند و به آنها احترام بگذارد.

در مورد کودکان بزرگ تر و نوجوانان، دخیل شدن در امر قانون گذاری در خانه، به آنها فرصت قبول مسئولیت در قبال رفتارهایشان را می دهد.

قوانین چه زمانی باید تغییر کنند؟

لازم است که قوانین از نظر تناسب و اثربخشی بررسی شوند. این می تواند فرصت خوبی برای یادآوری مهم ترین قوانین به کودکان باشد.
زمان هایی نیز وجود دارند که قوانین باید تغییر کنند، چرا که کودک بزرگ تر شده اند یا شرایط خانه تغییر کرده است. برای مثال، کودک در سن مدرسه باید شب ها زودتر به رختخواب برود. یا امور شغلی یکی از والدین تغییر کرده است و قانون گذاری برای کودکان در خانه باید به تناسب آن تغییر کند.

درست مانند زمانی که قوانین جدید وضع می کنید، بهتر است کودکان را در تغییر قوانین نیز دخیل کنید.

قانون گذاری برای کودکان در خانه در سنین مختلف:

پیش دبستانی:

کودکان 3 تا 4 ساله دارای مهارت زبانی کافی برای درک قوانین ساده هستند.

اما در این سن، کودکان ممکن است قوانین را فراموش کنند یا نادیده بگیرند. قوانین باید به کودک یادآوری شود. برای مثال: «یادت باشد، برای غذا خوردن باید بنشینی.»

در مورد قوانین مربوط به ایمنی، بهتر است برای تامین امنیت به کودک تکیه نکنید. برای مثال، «نزدیک جاده نشو.»، اما در عین حال، لازم است شما نیز کودک را زیر نظر داشته باشید.

کودکان در سن مدرسه:

هر کودکی متفاوت است، اما بیشتر کودکان باید 8 تا 10 ساله باشند تا بتوانید در مورد رعایت قانون گذاری برای کودکان در خانه در بیشتر موقعیت ها به آنها تکیه کنید. بری مثال، کودک در این سن می داند که هر شب باید مسواک بزند و آن را رعایت می کند یا پیش از عبور از خیابان منتظر والدین می ماند.

نوجوانان:

قانون گذاری برای کودکان در خانه در هر سنی اهمیت دارد. در دوره ای که بسیاری از امور زندگی نوجوان در حال تغییر هستند، تعیین قانون و مرز به ایجاد حس آرامش و امنیت در او کمک می کند.

قوانین در مورد رفتارهای ایمن بسیار مهم هستند. این قوانین شامل استفاده از سیگار و الکل، رابطه جنسی، ارتباط با جنس مخالف، بیرون ماندن از خانه می شود. در مورد قوانین زمان دور بودن از خانواده با نوجوان خود صریح باشید: «شب ها قبل از سوار شدن به وسیله نقلیه به من پیام بده.»

اما لازم است، قوانین با توجه به سن نوجوان تغییر کنند، زیرا فرزند شما در این سن به دنبال استقلال و خودمختاری بیشتری است.

اگر کودک قوانین را نقض کرد چه باید کرد؟

زمانی که فرزند شما قانون را می شکند، در مرتبه اول بهتر است به او قانون را یادآوری کنید، تذکر بدهید و شانس دیگری به او بدهید.
اما در نهایت بهتر است از جریمه های تعیین شده برای قوانینی که زیر پا گذاشته شده اند استفاده کنید.

بهتر است در مورد جریمه ها با خانواده صحبت کنید. همه باید قوانین را بدانند و بر سر جریمه توافق داشته باشند. زمانی که همه در مورد قانون و جریمه آن توافق داشته باشند، اعمال جریمه در زمان شکستن قانون ساده تر است.

اصول قانون گذاری برای کودکان در خانه:

بیش از حد سخت گیر نباشید:

در تلاش برای قاطع بودن و پیشگیری از لوس شدن کودک، گاهی والدین قوانین زیادی وضع می کنند که در نهایت بدون آنکه متوجه باشند، در تربیت فرزند خود و رفتارهای او سخت گیری می کنند. سختگیری بیش از حد و داشتن انتظارات فراتر از سن کودک، باعث می شود که او احساس کند در راضی کردن شما ناتوان است.

سهل انگار نباشید:

برخی از والدین علاقه ای به قانون گذاری برای کودکان در خانه ندارند یا در برآورده کردن تمام خواسته های کودک، از اعمال جریمه خودداری می کنند یا حتی تهدیدات تو خالی می کنند. تهدید توخالی و اعمال نکردن جریمه باعث می شود که کودک مسئولیت پذیر نشود.

شفاف باشید:

قوانین باید یکسان و همیشگی باشند، هر بار که قانون شکسته شود، پاسخ شما باید یکسان باشد. با دائمی بودن قوانین و مرزها کودک یاد می گیرد که چه چیزی مجاز و چه کاری اشتباه است. در واقع، کودک رفتار صحیح را می آموزد.

هر بار بیشتر از ۵ یا ۶ قانون وضع نکنید، قانون باید مناسب سن باشد. برای مثال، برای کودکان ۲ ساله وضع ۲ تا ۳ قانون در مورد کتک نزدن دیگران و پرت نکردن اشیا کافی است. هر چه کودک بزرگ تر می شود، قوانین بیشتری وضع کنید.

واقع گرا باشید:

قانون گذاری برای کودکان در خانه باید در مورد رفتارهایی باشد که می دانید کودک می تواند کنترل کند.

برای کودک جریمه تعیین کنید:

برای کودک روشن سازید که نقض قانون چه جریمه ای دارد.

در مورد قانون با کودک بحث کنید:

کودک باید بداند منظور شما از کتک زدن چیست و عاقبت آن چیست. کودکان بزرگ را در قانون گذاری دخیل کنید.
قانون گذاری برای کودکان در خانه به یادگیری رفتار صحیح و تربیت بهتر فرزندتان کمک می کند.

 

می‌توانید با دکتر آسیه اناری ، دکتر شیوا خیبری ، دکتر فرنوش امامیان و دکتر مهشید مولایی  که از مشاوران تأیید شده سیمیاروم هستند، مشاوره کودک و نوجوان داشته باشید.