فهرست مطالب
خانه » سلامت جنسی » خط قرمز سلامت جنسی »
در دهه‌های 1950 و 1960، برخی از درمانگران از نوعی درمان بیزار کننده برای «درمان» همجنسگرایی مردانه استفاده کردند. در این روش درمانی، ابتدا تصاویر مردان برهنه به بیماران نشان داده می‌شد و پس از آن به آنها شوک الکتریکی یا داروهایی داده شد تا آنها را وادار به استفراغ کند. هنگامی که آنها دیگر نمی‌توانستند شرایط را تحمل کنند، برای کمک به تغییر تمایلات جنسی، تصاویر زنان برهنه به آنها نشان داده می‌شد یا آنها را برای قرار عاشقانه با یک پرستار جوان به جایی دیگر می‌فرستادند. نیازی به گفتن نیست که این روش‌های ظالمانه و تحقیرآمیز کاملاً بی‌اثر بود. آیا LGBTQ بودن اختلال روانی است؟
نسخه دوم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-II) همجنس گرایی را به عنوان یک اختلال روانی فهرست کرد. در این نسخه،DSM از سنت قدیمی پزشکی و روانپزشکی پیروی کرد، که در قرن نوزدهم ایده‌های کلیسا را در خود جای دادند و فقط در یک رویکرد کمی روشن‌فکرانه‌تر آن را از گناه به یک اختلال روانی ارتقا دادند.
حتی در جامعه نیز بسیار دیده‌ایم که دختران و پسرانی که نیاز به تغییر جنسیت دارند، به دلیل برخی محدودیت‌ها و ترس از انگ‌های اجتماعی و حتی طرد شدن از خانواده، سال‌ها در خفقان و زیر فشارهای روانی زندگی می‌کنند در صورتی که شاید صحبت با یک مشاور جنسی متخصص بتواند بسیار کمک کند.
آیا +LGBTQ بودن، اختلال روانی است؟
در سال 1973، انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) از همه اعضای شرکت‌کننده در کنوانسیون خود خواست تا در مورد اختلال روانی بودن همجنسگرایی رأی دهند. 5854 روانپزشک به حذف همجنسگرایی از طبقه بندی اختلالات روانی در DSM و 3810 به حفظ آن رأی دادند.
سپس APA توافق کرد و همجنس گرایی را از DSM حذف کرد، اما در واقع آن را با “اختلال گرایش جنسی” جایگزین کرد که اشاره به افرادی داشت که گرایشی خلاف جنسیت خود داشتند. تا سال 1987 همجنس گرایی به طور کامل از DSM خارج نشد.
در همین حال، سازمان بهداشت جهانی (WHO) تنها با انتشار ICD-10 در سال 1992، همجنس گرایی را از طبقه‌بندیICD حذف کرد، اگرچه ICD-10 هنوز “گرایش جنسی ایگو دیستونیک” را دارد. در این شرایط، فرد در مورد ترجیحات جنسی خود تردیدی ندارد، اما به دلیل اختلالات روانی و رفتاری مرتبط با آن آرزو می‌کند که این گرایش متفاوت بود.
تکامل وضعیت همجنسگرایی در طبقه‌بندی اختلالات روانی نشان می‌دهد که مفاهیم اختلال روانی می‌توانند سازه‌های اجتماعی به سرعت در حال تکاملی باشند که با تغییر جامعه تغییر می‌کنند. امروزه روان درمانی استاندارد در ایالات متحده و اروپا در این رابطه روان درمانی تاییدی همجنس گرایان است که همجنس گرایان را تشویق می‌کند که گرایش جنسی خود را بپذیرند.
نحوه گفتن +LGBTQ بودن به والدین، همسر و فرزندان
در حالی که افراد LGBTQ+ در سن پایین متوجه گرایش خود می‌شوند، اما برخلاف آنچه بازنمایی‌های رسانه نشان می‌دهد، اکثر آنها در سن نوجوانی و جوانی حاضر به افشای تمایلات خود نیستند. برخی از افراد LGBTQ+ هویت خود را تا بزرگسالی، میانسالی یا حتی بالاتر نمی‌پذیرند. افشای گرایش یک سفر عاطفی است که می‌تواند بر سلامت روان تأثیر بگذارد، و انجام این کار زمانی که فرد به خانواده، همسر و به ویژه فرزندان فکر می‌کند، این موضوع را پیچیده‌تر می‌کند.
اولین مورد: از خود محافظت کنید
صرف‌نظر از اینکه اطرافیان چه واکنشی به این موضوع خواهند داشت، اولویت اول باید ایمنی خودتان باشد- به لحاظ احساسی، روانی و جسمی. اگر واکنش آنها به این قضیه تحریک یا بی‌اعتبار کردن شماست، مکالمه را قطع کنید. اگر مشکل به درگیری فیزیکی گسترش یافت، بلافاصله محیط را ترک کنید و به جای امنی بروید.
ترس و اضطراب
آسیب‌پذیر بودن ترسناک است، و هنگامی که در مورد گرایش جنسی افشاگری داشته باشید، نمی‌توانید دیگر زمان را به عقب برگردانید. شاید از واکنش اطرافیان می‌ترسید یا به خصوص اگر ریسک طرد کردن شما از خانواده وجود داشته باشد، به نظرتان گفتن این موضوع غیرممکن یا غیرواقعی به نظر می‌رسد. نگرانی در مورد خانواده، تاثیر این خبر بر همسر و روابط فرزندتان از دیگر مسائلی هستند که یک LGBTQ+ را از گفتن موضوع می‌ترساند.
بخش بزرگی از این اضطراب افشاگری به دلیل ترس از ناشناخته‌هاست. برای این موضوع باید کمی زمان به خودتان بدهید تا نه تنها برای افشا کردن آماده شوید، بلکه خودتان را برای تغییرات همراه با آن نیز آماده کنید. به واکنش‌های احتمالی فکر کنید که در هر مورد چگونه پاسخ دهید. اگر خوب پیش نرود، آیا جای امنی برای اقامت و افرادی برای حمایت عاطفی دارید؟ هیچ وقت نمی‌توان با اطمینان گفت که افشای این موضوع چطور پیش می‌رود، اما با فکر کردن در مورد جنبه‌های مختلف آن و داشتن برنامه‌های متعدد می‌توانید سطح آمادگی خود را بالا ببرید .
احساس گناه
افشای گرایش جنسی، به ویژه در صورت متأهل بودن، تأثیر ملموسی بر زندگی افرادی دارد که دوستشان دارید. ممکن است احساس کنید که به همسرتان خیانت کرده‌اید یا زندگی او را از بین برده‌اید. شاید از اینکه خانواده را از هم پاشیدید احساس بدی داشته باشید یا فکر کنید که به فرزندانتان صدمه می‌زنید.
گاهی مشکلات سازگاری با گرایش جنسی سال‌ها پس از یک رابطه مشخص می‌شود و چاره‌ای برای آن نیست. در این شرایط، نمی‌توان انکار کرد که همه باید خود را سازگار کنند. اما آنچه اهمیت دارد این است که کاری را انجام دهید که برای خودتان درست است. شاد بودن و صادق بودن با خودتان باعث می‌شود نسبت به زمانی که هویتتان را پنهان کرده بودید، پدر/مادر بهتری برای فرزندتان باشید.
اندوه و دلشکستگی
افشای گرایش LGBTQ+ لزوماً به معنای پایان دادن رابطه با والدین، همسر و فرزندان نیست. اما به هر دلیلی احتمالاً جدایی از همسر بهترین گزینه است. این جدایی نه تنها به معنی کنار آمدن با از دست دادن یک رابطه مهم است، بلکه به لحاط قانونی برای سامان بخشیدن به حقوق و البته شروع مجدد بخش‌هایی از زندگی ضرروی است.
به خودتان زمان برای بهبودی بدهید
تغییرات زیادی در راه دارید که برای هر یک باید خودتان را آماده کنید. هر روز به یک مسئله بپردازید. هر چند که از سر گذراندن تغییرات ناشناخته و بالقوه می‌تواند ترسناک باشد، اما به یاد داشته باشید که افراد زیادی در موقعیت شما قرار گرفته‌اند و پس از کنار آمدن با هویت خود و افشای آنچه هستند، در مسیر پیشرفت قرار گرفته‌اند.
تنهایی و طرد شدن
افشای گرایش جنسی می‌تواند تجربه‌ای منزوی کننده باشد. این دوره انتقال دشوار است، به خصوص اگر سیستم حمایتی خود را از دست بدهید. والدین/همسر و فرزندان ممکن است در مواجهه با این خبر واکنشی مانند سردرگمی، شوک، عصبانیت یا احساس خیانت داشته باشند. متاسفانه طرد شدن امری نادر نیست و حتی ممکن است همسرتان شما را به داشتن رابطه نامشروع در زندگی متهم کند یا شما را از دیدن فرزندان محروم کنند. مواجهه با طرد شدن از سوی خانواده و این دسته اتهامات دشوار است و ممکن شما را از افشای گرایشتان پشیمان کند.
در این دوره به خودتان یادآوری کنید که زندگی به عنوان خود واقعیتان ارزش دارد. دوره بهبودی و بازسازی ممکن است کمی طول بکشد، اما اگر این افشاگری به شما اجازه می‌دهد همان چیزی باشید که واقعا هستید، احساس بسیار بهتری در مقایسه با زمانی خواهید داشت که بخشی از انرژیتان را صرف پنهان کردن تمایلاتتان می‌کردید. اعتماد داشته باشید که این احساسات دشوار با گذشت زمان از شما دورتر می‌شوند و شما به فردی تازه تبدیل خواهید شد.
تاب آوری و امید
حرکت رو به جلو به عنوان بخشی از جامعه LGBTQ+
هویت یابی به عنوان LGBTQ+ فقط به رابطه جنسی و روابط مربوط نمی‌شود. بلکه به معنی ارتباط گیری مجدد با جامعه و فرهنگی است که در آن زندگی می‌کنید. با سایر افراد LGBTQ+ در منطقه خود یا به صورت آنلاین آشنا شوید. به دنبال افرادی باشید که تجربیات مشابهی را پشت سر گذاشته‌اند. آنها می‌توانند به شما کمک کنند تا در این مسیر جدید حرکت کنید و به شما اطمینان دهند که این سفر، فارغ از سن، وضعیت رابطه یا تجربیات زندگی، ارزشش را دارد و شما مستحق حمایت، شادی و یک زندگی رضایت‌بخش هستید.
با وجود آن که افشای گرایش جنسی ارزش دارد، اما می‌تواند فرآیندی ناراحت‌کننده باشد که در آن فرد برای یافتن احساس امنیت و مسیر زندگی به زمان نیاز دارد. اگر احساس می‌کنید که برای طی کردن این مسیر به کمک یک روانشناس ایرانی نیاز دارید، با کارشناسان سیمیاروم تماس بگیرید.
