6 فروردین 1403
کمک به کودک قربانی تجاوز

کمک به کودک قربانی تجاوز: واکنش والدین چه باشد و چطور کمک کنند؟

فهرست مطالب


خانه » مشاوره کودک و نوجوان » کمک به کودک قربانی تجاوز: واکنش والدین چه باشد و چطور کمک کنند؟

قربانیان تجاوز دیگر صرفا زنان و دختران نوجوان نیستند. کودکان به قربانی های بی صدا و مظلومی تبدیل شده اند که توان دفاع از خود را ندارند و در مواجهه با این نوع آزار نمی دانند چه واکنشی باید از خود نشان دهند. در اینجا، والدین سهم بزرگی در کمک به کودک ایفا می کنند. شناخت نشانه های تجاوز جنسی به شناسایی به موقع مشکل کمک می کند. پس از آن برای کمک به کودک قربانی تجاوز لازم است طبق اصول روانشناسی، گام به گام پیش رفت.

بچه ام به من گفته است آزار جنسی دیده است، چه باید بکنم؟

تقریبا دو سوم کودکان به هیچ کس نمی گویند که آزار دیده اند و آن را مانند رازی در تمام طول عمر با خود نگه می دارند.  8 نفر از هر ده کودکی که مورد آزار قرار گرفته، متجاوز را می شناسند که معمولا اعضای خانواده، دوستان، همسایه ها یا پرستاران هستند. هر چه رابطه کودک با متجاوز نزدیک تر باشه، احتمال حرف زدن از آن کمتر می شود.

اگر فرزندتان با شما این مسئله را مطرح کرد، چطور برخورد کنید:

با آرامش و محبت پاسخ دهید:

اگر تصور می کنید فرزندتان در حال تلاش برای صحبت کردن از یک تجاوز است، با او با ملاحظه، توجه و آرامش حرف بزنید. پرخاشگری، اضطراب و وحشت باعث می شود کودک حرفش را پس بگیرند.

کودک را باور کنید:

اگر کودک آنقدر به شما اعتماد داشته که چنین مسئله بزرگی را با شما در میان بگذارد، شما نیز به او اعتماد کنید. به یاد داشته باشید کودکان به ندرت دروغ می گویند آن هم برای این مسئله که با آبرویشان در ارتباط است و شاید اصلا از ارتباط جنسی خبر ندارند. هر چند برایتان سخت است که حرف های کودک را در مورد فردی که به او اعتماد دارید باور کنید، اما کودکان به ندرت عمدا به کسی تهمت بزرگی مانند تجاوز می زنند.

حرف زدن در مورد تجاوز شجاعت می خواهد. احتمال دارد که کودک پس از اعتراف کردن، بترسد و حرف هایش را پس بگیرد. گاهی نیز درکش از موضوع متفاوت می شود و خودش نیز فراموش می کند واقعا چه اتفاقی افتاده است. به همین دلیل شک می کند که آن چیزی که تجربه کرده است شاید بد نبوده و حرف هایش را انکار می کند.

حمایتش کنید:

برای کمک به کودک قربانی تجاوز و حل مشکل، او باید حس کند که متهم نیست، حرف هایش مورد باور قرار گرفته و از او محافظت می شود.

آرام باشید:

وقتی با شما حرف می زند، عصبانی نشوید، گریه نکنید، ناراحت نشوید، مضطرب نشوید. آرام و محکم بمانید. اگر عصبانی شوید، کودک فکر می کند مقصر است و شما او را تنبیه می کنید. این دقیقا همان چیزی است که متجاوزان کودک را از آن می ترسانند تا به کسی چیزی نگوید. همچنین اگر گریه و زاری کنید، کودک برای محافظت از شما به لحاظ عاطفی، حرف هایش را پس می گیرد.

کودک را مطمئن کنید:

به او اطمینان دهید که دوستش دارید و او کار اشتباهی نکرده است. این را بارها تکرار کنید. به او اطمینان دهید که حرف هایش را باور کرده اید و مشکل را حل می کنید. او باید بداند که از اینکه به شما گفته است، خوشحال هستید.

مشکل را حل کنید:

برای کمک به کودک قربانی تجاوز از او به هر قیمتی حفاظت کنید و با قبول مسئولیت حقوق قانونی او را در قبال متجاوز بستانید.

دوباره امنیتش را برقرار کنید:

از کودک در برابر آسیب بیشتر محافظت کنید. اشتباهات قبلی را تکرار نکنید.

مشاوره دریافت کنید:

برای فراموش کردن این خاطره و کاهش تاثیر تجاوز جنسی به کودک در روان او، لازم است که از یک مشاور کودک کمک بگیرید. این مسئله برای سلامت جنسی فرزندتان در آینده اهمیت زیادی دارد.

ناامید نباشید:

این تجربه تلخ است. اما کودکان از آن می توانند رها شوند و با خود کنار بیایند. هر چند سخت است از سمت کسی که دوستش داشته اند، مورد آزار قرار گرفته و بی اعتماد شوند، اما با درمان صحیح او دوباره می تواند دید مثبتی به اطرافش پیدا کند.

| مطالعه مطلب “تجاوز جنسی به کودک: شناخت نشانه ها و واکنش والدین برای کمک” به شما پیشنهاد می شود |

کمک به کودک قربانی تجاوز

احساس و واکنش والدین به تجاوز به فرزندشان چیست؟

با آگاهی از این واقعیت احساسات متفاوتی را تجربه خواهید کرد و این تمام جنبه های زندگیتان را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

 خشم: از متجاوز که به فرزندتان آسیب زده است و شاید حتی فرزندتان که به شما نگفته است عصبانی شوید. شنیدن این خبر ساده نیست، اما به یاد داشته باشید او مقصر نیست.

اضطراب: نمی دانید باید چطور شرایط را مدیریت کنید یا با متجاوز (به خصوص اگر از نزدیکان باشد) چطور برخورد کنید. نگران تاثیر آن در سلامت جسم، روح و آینده او هستید و نمی دانید برای کمک به کودک قربانی تجاوز چه کاری انجام دهید.

ترس: نگران تبعات شکایت قانونی و ریسک آسیب دیدن فرزندتان هستید.

اندوه: برای خانواده، خودتان و فرزندتان ناراحت هستید. وقتی چنین چیزی افشا می شود، خانواده شما تغییر می کند. ناراحتی برای این تغییر طبیعی است.

شوک: با شنیدن این خبر، شگفت زده می شوید که چطور چنین چیزی بدون آنکه بدانید برای فرزندتان رخ داده است.

همه این احساسات طبیعی هستند. شما و فرزندتان باید تحت نظر یک روانشناس یا مشاور قرار گیرید تا بهتر بتوانید این احساسات را مدیریت کنید.

چطور احساساتم را مدیریت کنم؟

فرزندتان با حرف زدن با شما در مورد تجاوز روی شما حساب کرده است. برای آنکه بتوانید از او حمایت کنید باید مراقبت خودتان باشید. به همین دلیل باید بتوانید خودتان را کنترل کنید و به خوبی فرزندتان فکر کنید.

یک جلسه مشاوره حضوری یا آنلاین را ترتیب ببینید تا بتوانید افکارتان را جمع کنید.

سیستم حمایتی را شکل دهید که شامل خانواده و دوستانی می شود که به آنها اعتماد دارید. این می تواند شامل گروهی شود که حتی قبلا آنها را نمی شناختید اما در کمک به کودک قربانی تجاوز مهارت دارند.

همه زندگی خود را محدود به حل کردن موضوع تجاوز نکنید. به موضوعات دیگر نیز رسیدگی کنید.

از خودتان، جسم و روان، مراقبت کنید.

چطور از تجاوز جنسی به کودکان پیشگیری کنیم؟

داشتن ارتباط موثر با کودک باعث می شود که در زمان بروز حادثه او بتواند راحت تر موضوع را با شما در میان بگذارد. همیشه سعی کنید رابطه خوبی با فرزندتان داشته باشید، او را تنبیه بدنی نکنید و اجازه ابراز وجود به او بدهید.

به زندگی روزمره او علاقه نشان دهید:

از او بپرسید در طول روز چه کارهایی انجام داده است و با چه کسی بوده است. چه بازی هایی در مدرسه کرد؟ بعد از مدرسه چه کار کرد؟ وقتی عادت داشته باشید در مورد روزمره حرف بزنید، فرزندتان به شما اعتماد می کند.

گام به گام تربیت کودک 2 ساله: هر آنچه باید والدین بدانند

آدم هایی که در زندگی فرزندتان هستند را بشناسید:

شما باید بدانید فرزندتان در طول شبانه روز با چه کسانی وقت صرف می کند، از جمله کودکان. همچنین، چه کسانی در مدرسه با او ارتباط دارند، از جمله مربی و معلم، معاون و نگهبان مدرسه. در مورد این افراد با فرزندتان حرف بزنید و احساس او را نسبت به آنان جویا شوید.

پرستار فرزندتان را به دقت انتخاب کنید:

فرقی نمی کند چه کسی است، مربی، پرستار، راننده سرویس و هر کس دیگری که مسئولیت مراقبت از فرزندتان را به عهده دارد باید بشناسید. در حد امکان سعی کنید رفتار او را با نصب دوربین زیر نظر داشته باشید. اگر فرزندتان با راننده سرویس رفت و آمد می کند، به نحوی تنظیم کنید که فرزندتان اولین و آخرین کودکی نباشد که به/از خودرو سوار/پیاده می شود.

نشانه های هشدار را بشناسید:

هر گونه تغییر در رفتار فرزندتان را جدی بشمارید و علت آن را بررسی کنید. مهم نیست این تغییرات چقدر کوچک هستند. به یاد داشته باشید که حادثه ممکن است با اتفاقات کوچک شروع شده باشد.

مرزها را به فرزندتان آموزش دهید:

آموزش جنسی را به فرزندتان جدی بگیرید. کودک باید بداند چه کسی حق دارد او را لمس کند و کدام لمس، از سوی هر کسی، غیرمجاز است. کودک باید بداند بدنش به خودش تعلق دارد و هیچ کس حق ندارد اعضای خصوصیش را لمس کند. در غیر این صورت باید به یک بزرگتر خبر دهد یا در صورتی که در بحران گیر کرده است، باید تا جایی که می تواند بلند جیغ بزند.

نام اعضای بدن را به فرزندتان آموزش دهید:

از سن کم باید فرزندتان بتواند اعضای بدنش را نام ببرد. به او نامی را یاد بدهد که اگر اتفاقی برایش افتاد بتواند تعریف کند که مشکلی وجود دارد.

کمک به کودک قربانی تجاوز

در دسترس باشید:

زمانی را در طول روز صرفا به فرزندتان اختصاص دهید. او باید بداند که وقتی مشکل یا سوالی دارد می تواند به شما مراجعه کند. وقتی سوالی از شما دارد یا در مورد چیزی ناراحت است، به او توجه کنید و واکنش مهربانی نشان دهید. این باعث می شود که در زمان نیاز و بحران با شما حرف بزند.

او باید بداند که با اعتراف کردن دچار مشکل نمی شود:

بسیاری از متجاوزان کودک را تهدید می کنند که اگر به والدینش بگوید آنها او را کتک می زنند یا دعوا می کنند. هر از گاهی به فرزندتان یادآوری کنید که اگر دچار مشکل شود و به شما بگوید، شما همیشه از او حمایت می کنید. در عین حال، دنباله روی شعارهایتان باشید. وقتی فرزندتان خطایی می کند و به شما اعتراف می کند، او را تنبیه نکنید.

به فرزندتان آموزش دهید که هیچ رازی بین شما وجود ندارد و دیگران حق ندارند او را تهدید کنند:

متجاوزان سعی می کنند موضوع تجاوز جنسی به کودک را به شکل راز حفظ کنند. اول سعی می کنند تا حد امکان این کار را از طریق دوستانه انجام دهند «من دوست دارم بازی کنم، اما اگر به بقیه بگویی که ما با هم چه بازی می کنیم، آنها دیگر اجازه نمی دهند من پیش تو بیایم.». در مرحله بعد، آن را به شکل تهدید تبدیل کنند «اگر به بقیه بگویی، من به آنها می گویم که تو خودت می خواستی این طور شود و بعد تو را دعوا می کنند.»

برای کمک به کودک قربانی تجاوز به او آموزش دهید که هیج گونه رازی در مورد بدنش وجود ندارد و او همه چیز را باید به شما بگوید و شما به خاطر دیگران او را دعوا نمی کنید.

به فرزندتان آموزش دهید که هیچ کس حق ندارد از بدنش عکس و فیلم بگیرد:

برخی از متجاوزان صرفا سعی می کنند از بچه ها عکس و فیلم تهیه کنند و در فضای مجازی به اشتراک بگذارند یا با آن درآمد کسب کنند. به علاوه، در این روش آسیبی به بدن کودک نمی رسد و احتمالا او نیز اذیت نمی شود.

به او آموزش دهید که چطور باید از موقعیت های ترسناک و ناراحت کننده فرار کند:

برخی از کودکان در نه گفتن، به خصوص به بزرگ تر ها و بچه های بزرگ تر از خود مشکل دارند. به او آموزش دهید که اگر دوست ندارد کسی او را بغل کند، ایرادی ندارد که بگوید نمی خواهد او را در آغوش بگیرند. شما نیز او را وادار نکنید که در دید و بازدیدها بقیه او را در آغوش بگیرند و ببوسند. وقتی فرزندتان را وادار به انجام این رفتارها می کنید، در ذهنش این طور تثبیت می شود که احساس او مهم نیست و بزرگتر ها حق دارند به هر شکلی به او نزدیک شوند.

به او بگویید که اگر کسی می خواهد بدنش، به خصوص اعضای خصوصیش را لمس کند، جدی و محکم بگوید که دوست ندارد او را لمس کنند. اگر بزرگسال به رفتارش ادامه داد و فرزندتان احساس ناراحتی می کند، باید با بلندترین صدایی که می تواند جیغ بزند و توجه دیگران را جلب کند.

به او آموزش دهید که از تهدیدهای یک بزرگسال نترسد. جیغ های او برای یک خلافکار از هر سلاحی ترسناک تر است و او خیلی زود فرار می کند.

با فرزندتان رمز تعیین کنید:

اگر فرزندتان در سنی است که متوجه مسائل می شود، با او رمزی تعیین کنید که به وسیله آن به شما نشان دهد که از وضعیت ناراضی است و می خواهد شما در کنارش باشید یا او را با خود به همراه ببرید. این کار برای مهمانی ها، ساعاتی که در کنار پرستار است، یا در مکان های بازی مفید است.

به او آموزش دهید که این قانون ها در مورد اعضای خانواده و حتی همسالانش نیز صدق می کند:

با واقعیت روبه رو شوید. بسیاری از کودکان توسط فردی مورد آزار قرار گرفته اند که والدین حتی فکرش را هم نمی کردند، از جمله دایی، عمو، برادر و گاهی حتی یک زن!

او نباید فرض کند که یک آدم بد شبیه به گانگسترهای فیلم هاست. او باید بداند قیافه افراد نیست که ملاک خوب بودن آنهاست، بلکه رفتارهای درست و غلط هستند که قاضی شخصیت فرد هستند.

به او یادآوری کنید که فقط پدر و مادر می توانند اعضای خصوصی او را لمس کنند، آن هم برای تمیز کردن. همچنین، پزشک نیز زیر نظر والدین مجاز است که برای معاینه اندام های او را لمس کند.

هیچ کسی، نه دوستان، نه عمه و خاله، دایی و عمو، معلم یا مربی و هیچ کس دیگری حق ندارد اندام های خصوصی او را لمس کند، به خصوص اگر آن دو تنها باشند و والدین از موضوع خبر ندارند.

سخنی از سیمیاروم:

راهکارهای فوق برای پیشگیری از تجاوز جنسی به کودکان موثر هستند، اما کافی نیستند. مهم ترین چیزی که باید در ذهن داشته باشید این است که شما مسئول امنیت و سلامت فرزندتان هستید. متجاوزان از ناآگاهی و پاکی کودکان استفاده می کنند. کودک شما نمی داند تجاوز و رابطه جنسی چیست. پس هر چقدر هم شما تلاش کنید او را از روش های پیشگیری از تجاوز آگاه کنید، از آنجا که او از خود عمل جنسی و شکل آن خبر ندارد ممکن است در دام متجاوز بیافتد.

بهترین کار برای کمک به کودک قربانی تجاوز این است که مسئولیت پذیر باشید.

  • فرزندتان را در کنار افراد نامطمئن و در شرایط خطرناک قرار ندهید.
  • او را به تنهایی به کوچه و خیابان نفرستید.
  • مسئولیت نگهداری از او را به افراد نامطئن نسپارید.
  • او را برای بازی با کودکان هم سن و سال و بزرگ تر در یک اتاق تنها راه نکنید.
  • حیا و عفاف را به او آموزش دهید.
  • با او شوخی های جنسی نکنید و به اندام های جنسی اش برای شوخی دست نزنید.
  • با اندام های جنسی شوخی های کلامی نکنید و دیگران را نیز از این کار منع کنید.
  • اجازه ندهید فرزندتان قبل/بعد از حمام یا دستشویی لخت به بیرون برود. به او آموزش دهید که کسی نباید او را کاملا بی لباس ببیند، حتی بابا!

با نظارت فعال و غیر مستقیم امنیت فرزندتان را تضمین کنید.

منبع

 

 

3/5 - (4 امتیاز)
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها