فهرست مطالب
خانه » مشاوره »
آیا جز افرادی هستید که باید همه چیز ایده آل باشد تا راضی شوید؟ آیا پذیرش خطا در خودتان یا دیگران برایتان سخت است؟ آیا باید همه چیز عالی باشد تا خوشحال شوید و هیچ چیز هیچ وقت به قدر کافی خوب نیست؟ اگر پاسخ شما به همه این سوالات مثبت است، شما فردی ایده آل گرا هستید. اما خطرات ایده آل گرایی چیست؟
خطرات ایده آل گرایی:
وجود این صفت در یک فرد به نظر عالی می رسد. اما در واقعیت، زندگی با این افراد بسیار سخت و ناامید کننده است. چرا که ایده آل بودن غیرممکن است. هیچ کس کامل نیست. بنابراین اگر دائما به دنبال رسیدن به ایده آل ها باشید، سلامت روان خود را در معرض بیماری هایی همچون افسردگی، اضطراب و حتی اختلالات خورردن قرار می دهید. سایر خطرات ایده آل گرایی عبارتند از:
خشم:
انتظارات غیر واقعی هسته اولیه ایده آل گرایی هستند. زمانی که انتظارات شما برآورده نشوند، احساس خشم می کنید. این امر هم برای انتظارات بزرگ و هم کوچک صدق می کند. برای خوردن شام در یک رستوران عالی برنامه ریزی می کنید، اما متوجه می شوید که امکان رزرو میز در آن رستوران وجود ندارد. عصبانی می شوید و روزتان به طور کلی خراب می شود.
ایده آل گرایان تصور می کنند باید عالی و بی نقص باشند. و زمانی که این طور نیستند احساس خشم و افسردگی می کنند. آنها انتظار دارند دیگران نیز این طور باشند و در برابر اشتباهات آنان نیز دچار خشم و پریشانی می شوند.
تخریب روابط اجتماعی:
در مورد روابط بین فردی، انتظارات نامعقول اشکال مختلفی به خود می گیرند که اغلب غیرمنطقی هستند. انتظار دارید بدون آنکه چیزی بگویید همسرتان از نیاز شما باخبر باشد. یا انتظار دارید فرزند نوجوانتان قول بدهد و به همه آنها متعهد باشد. اما همه این طور نیستند. همسرتان نمی تواند ذهن شما را بخواند و نوجوانان به هزار چیز فکر می کنند و خیلی چیزها را فراموش می کنند.
از دیگر خطرات ایده آل گرایی تعیین اهداف دست نیافتنی است:
ایده آل گرایان اهداف غیرمعقول و بزرگی برای خود تعیین می کنند. برای مثال برای فردی که اصلا نقاشی بلد نیست، گفتن جمله «من دوست دارم نقاشی یاد بگیرم» هدفی فانتزی است، در حالی که «من تا آخر امسال یک نمایشگاه نقاشی برگزار می کنم» هدفی ایده آل گرایانه است که به احتمال زیاد برآورده نمی شود.
این نوع هدف گذاری باعث ایجاد افسردگی، اضطراب، تحقیر خویشتن و دیگر مشکلات سلامت روان می شود. محکوم کردن خود به ناتوانی به دلیل برآورده نشدن اهداف بزرگ یکی از خطرات ایده آل گرایی است، در حالی که از نظر بقیه و با در نظر گرفتن اهداف معقول، آنها افرادی بسیار توانا و موفق هستند.
تربیت فرزند:
خطرات ایده آل گرایی اغلب از والدین به فرزندان نیز به ارث می رسد. اگر از فرزند خود انتظار کسب بالاترین نمره را دارید و برای تلاش او برای خوب بودن ارزشی قائل نمی شوید، به او یاد می دهید که تلاش کردن تا زمانی که به بهترین دست نیافته باشد ارزشی ندارد.
درس نگرفتن از خطاها:
اگر دائما تلاش کنید که همه چیز خوب باشد و همیشه خود را برای خوب نبودن سرزنش کنید، از ارزیابی اشتباهات خود محروم می مانید. ایده آل گرایان اشتباهات خود و دیگران را بزرگ جلوه می دهند و اغراق می کنند. اما اشتباه کردن خوب است، باعث می شود برای عدم تکرار آن درس بگیرید. اگر قبول کنید که بی نقص نیستید، می توانید خود را از تمام فشارهای روانی و خطرات ایده آل گرایی خلاص کنید. در عوض تلاش کنید خطاهای خود را ارزیابی کنید و از آنها درس های مهمی یاد بگیرید.
ناامیدی از اطرافیان و جامعه:
ایده آل گرایان حساسیت ویژه ای نسبت به وظایف و تکالیف خود دارند. چنین فردی زمان زیادی را برای انجام یک کار صرف می کند. اما پاسخی که از جامعه دریافت می کند متناسب با انتظار او نیست. فرد ایده آل گرا معمولا تشویقی را که انتظار دارد از سوی دیگران دریافت نمی کند و این باعث ناراحتی اش می شود. در برخی موارد، حتی به دلیل حساسیت بیش از حد برای بی نقص بودن، پروژه را دیر تحویل می دهد و به همین دلیل نکوهش می شود. این در حالی است که شاید همکاران و دوستانی که کار خود را به موقع تحویل داده اند، حتی با وجود پایین تر بودن سطح کیفی کار، با واکنش بهتری مواجه می شوند. تمامی این تجارب باعث می شود که فرد ایده آل گرا احساس خوبی نسبت به جامعه و کار با دیگران نداشته باشد.
ابتلا به افسردگی و اختلالات اضطرابی: از مهمترین خطرات ایده آل گرایی
افراد ایده آل گرا به نقاط قوت شخصیت و زندگی خود توجهی ندارند و همواره به دنبال چیزی بهتر و بالاتر هستند. توجه نکردن به خوبی ها و اشتغال دائمی به نواقص باعث افسردگی و اضطراب در این افراد می شود. این اشتغال ذهنی به ایده آل بودن در برخی از افراد تا جایی پیش می رود که دچار وسواس می شوند.
خود را ببخشید:
برای رهایی از خطرات ایده آل گرایی، از منظر دیگری به امور نگاه گنید. زندگی برای یادگیری است و ایده آل واقعی همیشه در کار برای بهبود خویشتن، نه پیشگیری از اشتباه کردن، نهفته است. چیزی تحت عنوان بی نقص وجود ندارد. اگر هیمشه به دنبال بی نقص بودن باشید، آنچه می بینید فقط خطاست.
تنفر از خود به خاطر بی نقص نبودن کمکی به شما نمی کند. اگر بر روی احساسات خود کار نکنید و خود را به خاطر نقص ها و خطاها نبخشید، در دام خشم، احساس شرم، گناه، غم و هر احساس منفی دیگری می افتید. بخشش خود نه تنها ابزاری برای کنترل خشم که برای تمام این احساسات منفی است.
برای حرکت از ایده آل گرایی به ذهنیت بخشش اشتباهات خود، باید در سبک زندگی خود تغییر ایجاد کنید. اگر از همسر، فرزند، دوست یا دیگر افراد اطراف خود برای شکستن قول هایشان یا انجام ندادن درست وظایف خشمگین هستید، به خود یادآوری کنید که آنها کامل نیستند، درست مانند خودتان و این اصلا ایرادی ندارد. در کنار تمرین برای بخشیدن خود، بخشش دیگران را نیز تمرین کنید.
از تاثیر رسانه های اجتماعی غافل نباشید:
رسانه های اجتماعی مقایسه کردن خود با دیگران را بسیار ساده می کنند و در اکثر موارد در برابر عکس ها و متن های دیگران شما نقص دارید. لازم نیست یادآوری کنیم که عکس های ارسال شده از خانواده های شاد و تعطیلات رویایی همه واقعیت زندگی افراد را نشان نمی دهند و همیشه چیزی هست که شما از آن بی خبرید؟ تنها فردی که باید خود را با او مقایسه کنید، خود دیروزتان هستید و کسی که دوست دارید فردا باشید.