25 اسفند 1402
شخصیت اسکیزوتایپال

شخصیت اسکیزوتایپال چیست و چه تفاوتی با اسکیزوفرنی دارد؟


خانه » اختلال شخصیت » شخصیت اسکیزوتایپال چیست و چه تفاوتی با اسکیزوفرنی دارد؟

هر کسی دارای رفتارهای عجیب و غریب مختص به خود است. اما گاهی شخص الگویی عجیب از شیوه تفکر و رفتار را تجربه می کند که او را دچار مشکلات ارتباطی با دیگران می کند. این اختلال مزمن به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال شناخته می شود.

بیماری که دچار این مشکل باشد، شخصیتی عجیب دارد. شخص دارای افکار خرافی، عجیب یا پارانوئید است که بسیار جدی می گیرد و به طور غیرمعقول به دیگران بی اعتماد است. این افراد به طرز عجیبی لباس می پوشند و گفتاری بی معنی دارند. این بدان معنی است که اغلب فقط خودشان می فهمند چه می گویند.

 

| مطالعه مطلب جامع “اختلالات شخصیت” به شما پیشنهاد می شود |

 

این دسته نشانه های رفتاری برقراری ارتباط با دیگران را برای آنان دشوار کرده و بر عملکرد آنان در محل کار و مدرسه تاثیر منفی دارد.

 علت ابتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال چیست؟

تحقیقات هنوز نتوانسته اند منشا این اختلال را پیدا کنند، اما این طور عنوان می شود که ترکیبی از ژنتیک و عوامل محیطی می توانند در آن موثر باشند. کسانی که دارای وابستگان درجه یک مبتلا به اسکیزوفرنی هستند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به این اختلال هستند.

تجربه ترومای روانی، استرس مزمن نیز می تواند ریسک ابتلا به این اختلال را افزایش دهد.

 

| مطالعه مطلب جامع “اسکیزوفرنی چیست و چه تاثیری در زندگی بیمار دارد؟” به شما پیشنهاد می شود  | 

 

شیوع این اختلال چقدر است و کدام جنسیت بیشتر در معرض ابتلا به آن قرار دارد؟

تحقیقات نشان می دهند که نرخ ابتلا به آن حدود 4 درصد است و مردان کمی بیشتر از زنان دچار آن می شوند. حدود نیمی از بیمارانی که دچار اختلال شخصیت اسکیزوتایپال هستند، حداقل یک دوره افسردگی ماژور را تجربه کرده اند.

افرادی که دچار بیماری اختلال دوقطبی، استرس پس از سانحه، اختلال شخصیت مرزی و اختلال شخصیت خودشیفته هستند بیشتر در معرض خطر ابتلا به آن هستند.

علائم ابتلا به اختلال اسکیزوتایپال چیست؟

نشانه های این اختلال به سه مولفه تقسیم می شود. اول کاهش توان برقراری ارتباط نزدیک با دیگران که باعث ناراحتی شدید بیماری می شود. دوم، تحریف افکار یا درک وقایع. سوم، نشان دادن رفتارهای عجیب.

در بیماران جوان تر، این اختلال خود را به شکل اشکال در توجه، اضطراب اجتماعی یا علاقه به بازی و کار در تنهایی نشان می دهد. کودکان توسط همسالان خود مسخره می شوند و قربانی قلدری می شوند که این باعث افزایش علائم اضطراب اجتماعی می شود. برای تایید تشخیص این اختلال، فرد باید علائم زیر را در دوره نوجوانی داشته باشد. وجود پنج مورد از علائم زیر هوشیاری برای درمان را می طلبد:

  • نداشتن دوستان صمیمی به غیر از اعضای خانواده
  • باورهای عجیب و خرافی
  • اعتقاد به توانایی های فرازمینی و فوق العاده مانند تله پاتی
  • اضطراب اجتماعی شدید در ارتباط با ترس های پارانوید
  • افکار پارانوئید و شک به وفاداری دیگران
  • تفسیر وقایع بی آزار به شکل حوادث شخصی و مضر
  • لباس پوشیدن عجیب
  • احساس وجود یک فرد غائب
  • الگوی گفتاری عجیب
  • پاسخ های عاطفی محدود یا فقدان عاطفه
طرحواره آسیب پذیری چیست ؟ | طرحواره انتظار برای وقوع فاجعه

شخصیت اسکیزوتایپال

تشخیص اسکیزوتایپال:

در صورتی که بیمار پیش از این تشخیص بیماری اسکیزوفرنی یا سایر اختلالات روانی، اختلال طیف اوتیسم، اختلال دوقطبی، یا اختلال افسردگی با علائم روان پریشی داشته است، اختلال شخصیت اسکیزوتایپال در او تایید نمی شود.

در زمان تشخیص، روانپزشک می تواند از صحبت های خانواده و دوستان نیز برای بررسی هر چه بهتر رفتارهای بیمار استفاده کند.

تفاوت اختلال شخصیت اسکیزوتایپال با اسکیزوفرنی چیست؟

ممکن است تصور کنید هر دو اختلال شبیه به هم هستند، اما تفاوت هایی با هم دارند. کسی که دچار اختلال شخصیت اسکیزوتایپال باشد، دچار هذیان یا توهم نمی شود یا اگر دچار آن شوند، اصلا به شدت و تداوم آن در بیماران اسکیزوفرنی نیست.

شروع توهم در بیمار می تواند به دلیل استرس و فشار باشد که باعث بروز علائم روانپریشی در فرد می شود.

بیمارانی که دچار اختلال شخصیت اسکیزوتایپال هستند، پذیرای ایده دیگران مبنی بر نادرست بودن افکار و ادراکات خود هستند. این در حالی است که یک بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی نمی تواند حرف های دیگران مبنی بر بیمار بودن خود و نادرست بودن افکار و اعتقاداتش را هضم کند.

با این حال، بیمارانی که دچار شخصیت اسکیزوتایپال هستند، ممکن است در ادامه عمر خود دچار اختلال اسکیزوفرنی شوند.

درمان اسکیزوتایپال:

برای درمان این اختلال از ترکیبی از روان درمانی و دارو درمانی استفاده می شود. روان درمانی می تواند شامل آموزش مهارت های اجتماعی و رفتار درمانی شناحتی برای شناسایی و تغییر الگوهای فکری تحریف شده باشد.

خانواده درمانی نیز به آموزش تعامل درست با بیمار، بهبود ارتباط با او و کاهش اضطراب در خانواده کمک می کند.

هیچ گونه داروی اختصاصی برای این بیماری در بازار ارائه نشده است.این داروها عبارتند از داروهای ضد روانپریشی، ضد افسردگی، تثبیت کننده های خلق و خو و ضد اضطراب ها که به کاهش و مدیریت علائم کمک می کنند.

عوارض عدم درمان بیماری چیست؟

  • افسردگی
  • اضطراب
  • دیگران اختلالات شخصیت
  • اسکیزوفرنی
  • اپیزودهای روانپریشی
  • مصرف الکل یا مواد مخدر
  • تلاش برای خودکشی
  • اشکال در مدرسه، محل کار روابط فردی و اجتماعی

آیا کسی که دچار اختلال شخصیت اسکیزوتایپال می تواند کار کند؟

رفتارها و عقاید عجیبی که همراه با این بیماری هستند، مانع از آن می شود که بیمار بتواند شغل خود را حفظ کند. برای مثال، بیمار ممکن است به جای لباس فرم خود لباس نامناسبی بپوشد یا در زمان حرف زدن و تعامل با مشتریان و همکاران دچار ترس های پارانوئید شود.

با این حال، تشخیص به موقع و درمانی های توان بخشی می تواند به بهبودی شرایط بیمار کمک کند. این خدمات شامل آموزش مهارت های اجتماعی و تعامل با دیگران می شود.

سخنی از سیمیاروم:

اختلال شخصیت اسکیزوتایپال عارضه ای مزمن است که به درمان در تمام طول عمر نیاز دارد. چشم انداز این بیماری به شدت علائم آن بستگی دارد. در صورتی که درمان به موقع شروع شود، می تواند موفقیت آمیز باشد.

عدم درمان این اختلال، بیمار را در معرض ابتلا به اختلال افسردگی و دیگر اختلالات شخصیت قرار می دهد. از این رو، در صورتی که به ابتلا به این اختلال در خود یا یکی از اطرافیان مشکوک هستید، با روانپزشک مشورت کنید. ما به شما درمان اختلال شخصیت سیمیاروم را با برترین رواندرمانگران ایران پیشنهاد می‌کنیم.

منبع:

https://www.psycom.net/schizotypal-personality-disorder

 

[block id=”fardi”]

5/5 - (1 امتیاز)
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها