خانه » مشاوره »
یکی از اهداف سیمیآروم افزایش آگاهی جامعه درباره بهداشت سلامت روان و غلبه بر خجالت و شرمساری از مراجعه به مشاور روانشناسی و روانپزشک است.
نتایج تحقیقات نشان می دهد که حدود دو سوم از افرادی که به بیماری های روانی مبتلا هستند از مراجعه به روانپزشک یا روانشناس احساس گناه و شرمساری می کنند. ترس از قضاوت شدن، احساس ضعف در برابر دوستان، اعضای خانواده و همکاران از دیگر علل عدم مراجعه برای درمان است. در ذهن اغلب افراد جامعه ابتلا به بیماری روانی و مراجعه به روانشناس و روانپزشک با تصویر فردی با موهای پریشان همراه است که لباسی با آستین های بلند پوشیده است که دور بیمار بسته شده است.
یکی از اهداف ما به عنوان ارائه دهنده خدمات مشاوره آنلاین روانشناسی و روانپزشکی، کمک به بیماران در غلبه بر خجالت از مراجعه به مشاور است. مبارزه با تصاویر منفی مرتبط با بیماری های منفی می تواند توان فرد را در داشتن یک زندگی سالم، پر معنی و مولد افزایش دهد.
در صورتی که به بیماری های روانی مبتلا هستید، بخشی از درمان یافتن راهی برای در میان گذاشتن مشکل خود با دوستان و خانواده است. بدین ترتیب می تواند از شبکه افراد حامی خود بیشترین بهره در طول درمان ببرید.
روش های غلبه بر شرمساری از مراجعه به مشاور:
به یاد داشته باشید که وجود شما معادل با بیماری نیست.
حرف زدن در مورد بیماری خود را ابتدا با افراد فامیل شروع کنید. در مورد تاثیر بیماری در خود و روند بیماری توضیح دهید. اگر نمی دانید چه بگویید، اشکالی ندارد که بگویید خودتان هم هنوز در حال درک موضوع هستید. می توانید از آنها بخواهید در مورد بیماری شما اطلاعات بیشتری کسب کنند تا نحوه حمایت از شما را بهتر درک کنند. هیچ کس دوست ندارد در هر مهمانی مجبور باشد، به ده ها سوال در مورد وضعیت سلامت خود توضیح دهد.
برای غلبه بر شرمساری از مراجعه به مشاور روانشناس و روانپزشک بهتر است ابتدا با کسی صحبت کنید که به حمایت از سمت او اعتماد دارید.
با رئیس خود صحبت کنید. در صورتی که فکر می کنید این کار کمکی به وضعیت شما می کند، با رئیس خود در مورد روش هایی صحبت کنید که می تواند به کاهش اضطراب شما در محل کار و بهره وری بیشتر بیانجامد. به او اطمینان دهید که مایل هستید با نشان دادن وفاداری خود همچنان نیروی مولدی در محل کار باقی بمانید.
برای غلبه بر شرمساری از مراجعه به روانپزشک می توانید افراد نزدیک به خود را در جلسات گروهی درمان ببرید تا آگاهی بیشتری در مورد بیماری شما پیدا کنند و از نزدیک با روند درمان آشنا شوند.
فراموش نکنید که بسیاری از افراد باهوش، موثر و مشهور دچار نوعی از بیماری روانی از خفیف تا شدید بوده اند. برخی از این افراد عبارتند از: مارتر لوتر کینگ ( افسردگی )، پرنس دیانا ( افسردگی و بولیمی )، نیوتون ( دارای نشانه هایی از اختلال دو قطبی، اپیزودهای روان پریشی، و احتمالا اوتیسم )، و مرلین مونرو ( هرگز به صورت رسمی تایید نشد اما دارای نشانه هایی از اختلال دوقطبی و شخصیت مرزی بود ).
به یاد داشته باشید که طبق آمار سازمان بهداشت جهانی از هر ۴ نفر یک نفر در طول عمر خود حداقل یک دوره از بیماری روانی را تجربه کرده است. این یعنی یک چهارم جمعیت جهان.
شما از ابتلا به بیماری های جسمی شرم زده نمی شوید، پس چرا باید از بیماری های روان، مغز و اعصاب خود که از همه چیز مهم تر است خجالت زده باشیم؟ به سلامت روان خود نیز مانند سلامت جسمی اهمیت دهید.
فراموش نکنید که شما مقصر بیماری خود نیستید. پذیرش بیماری اولین گام در درمان است. آنچه باید بدانیم و درک کنیم، این است که برخلاف بیماری های جسمی، بیماری های روانی به راحتی با دارو درمان نمی شود و قابل مشاهده نیستند. با این حال، بسیاری از افراد اطراف ما به این بیماری ها دچار هستند و شایسته دریافت درمان و داشتن زندگی بهتر هستند.
