شغل برای بیماران اعصاب و روان

اشتغال تاثیر مثبتی بر سلامت روان دارد، فرصتی به افراد می‌دهد تا مهارت و استعداد خود را به کار بگیرند و عزت نفس آن‌ها را بهبود می‌بخشد. از سوی دیگر، یافتن شغل برای بیماران اعصاب و روان بسیار دشوار است.

در ابتدا، فرد با برچسب‌هایی رو به رو می‌شود که در مورد بیماری روانی گفته می‌شود. با وجود تمام دستورالعمل‌های بین المللی مبنی بر ممنوعیت تبعیض علیه ناتوانی‌های سلامت روان، این دسته بیماری‌ها هنوز هم به عنوان نوعی محدودیت دیده می‌شوند که فرد توان کار کردن را ندارد. این برچسب‌ها موانع زیادی را بر سر راه یافتن شغل برای بیماران اعصاب و روان قرار می‌دهند. به علاوه، جستجو بری شغل کار پر استرسی است که به توان عاطفی زیادی نیاز دارد. تمامی این فشارها می‌توانند علائم بیماری روانی را تشدید کنند.

بیماری روانی چه تأثیری روی اشتغال دارد؟

ابتلا به بیماری اعصاب و روان می‌تواند کار کردن را برای فرد دشوار کند. نیاز به وقفه‌های بیشتر برای استراحت، نامطمئن بودن از خود، نیاز به مرخصی گرفتن برای مراجعه به کلینیک یا مطب پزشک از جمله موانع کار کردن برای بیماران اعصاب و روان است. می‌توانید با کمک دوستان، مشاور و حتی یک مشاور شغلی، بر این موانع فائق آیید. تسلیم نشوید. نکات زیر به یافتن شغل برای بیماران اعصاب و روان کمک می‌کند:

یافتن و حفظ شغل برای بیماران اعصاب و روان:

نقاط قوت و استعدادهای خود را بشناسید:

جست‌وجو برای شغل برای بیماران اعصاب و روان باید در حوزه‌ای انجام شود که فرد در آن تخصص دارد و می‌تواند در جلسه مصاحبه حرفی برای گفتن داشته باشد. داشتن شغلی که بتوانید مهارت و توانایی‌های خود را در آن به نمایش بگذارید اعتماد به نفس شما را تقویت می‌کند. انجام کاری مفید به بیمار احساس رضایت و ثبات می‌دهد. شاید به طور خاص نتوانید شغلی در حوزه مورد علاقه خود بیابید، اما آگاهی از توانایی‌ها و استعدادهایتان می‌تواند حوزه مورد نظر شما را مشخص کند. در واقع چیزی تحت عنوان بهترین شغل برای بیماران اعصاب و روان وجود ندارد. شما باید خود کاری را در نظر بگیرید که برای شرایط روحی شما مناسب است و توانایی انجام آن را دارید.

از سوالات اختیاری بگذرید:

در فرم‌های تقاضا معمولا قسمت‌هایی وجود دارد که به سوالات اختیاری اختصاص دارند. در برخی از فرم‌ها، ابتلا به یک بیماری در آن ذکر شده است. اغلب گفته می‌شود که صادق باشید چراکه پنهان کردن حقیقت احساس بدی به شما می‌دهد؛ اما در عین حال، ترس از برچسب زنی نیز واقعیت غیر قابل انکاری است. مشکلی نیست، شما مجبور نیستید چیزی را بنویسید. در بسیاری از فرم‌ها این قسمت اختیاری است.

برای تصمیم‌گیری در مورد اطلاع دادن یا ندادن بیماری خود به دیگران، باید شرایط بیماری خود را در نظر بگیرید. آیا احتمال ایجاد خطر برای دیگران از سوی شما وجود دارد؟ آیا ممکن است برای خودتان مشکلی به وجود آورید؟ اگر این طور نیست، مجبور نیستید شرایط خود را با دیگران در میان بگذارید. هر چند به طور کلی آگاهی و اطلاعات جامعه در مورد بیماری‌های اعصاب و روان افزایش یافته است؛ اما هنوز هم تصورات و برچسب‌های منفی در این رابطه وجود دارد.

از سوی دیگر، آگاهی داشتن همکاران از شرایط شما می‌تواند در ایجاد شرایط کاری آرام‌تر و بهتر تأثیر گذار باشد. تصمیم‌گیری در این مورد به شما و شرایط بیماری‌تان بستگی دارد.

مراحل را گام به گام طی کنید:

یافتن شغل برای بیماران اعصاب و روان دشوار است. پر کردن فرم تقاضا وقت‌گیر است، مصاحبه‌ها باعث استرس می‌شوند و تجربه رد شدن در مصاحبه احساس خوشایندی نیست. برای افرادی که دچار بیماری روانی هستند، تمامی این مراحل با فشار و استرس زیادی همراه است. سعی کنید برنامه کاری واقع گرایانه‌ای داشته باشید. برای مثال، یک روز را به جست‌وجو برای شغل و روز دیگر را به ارسال رزومه خود اختصاص دهید. در عین حال، مهارت‌های مراقبت از خود، مهارت رفع نیاز، و دریافت کمک را فراموش نکنید. این دوره بسیار تنش‌زاست. لازم است منابعی را بشناسید که به شما در جلو رفتن در مسیر کمک می‌کنند.

فاکتورهای جست‌وجوی شغل برای بیماران اعصاب و روان:

اگر به دنبال شغل هستید، نکات زیر را در نظر بگیرید و در پاسخ به این سوالات در مورد مناسب بودن شغل با شرایط روحی و روانی خود تصمیم بگیرید:

• محیط کار چگونه است؟ آیا بسیار دچار استرس شغلی می‌شوید؟
• آیا برنامه کاری قابل تطبیق است؟
• آیا همکاران حامی شما هستند؟
• آیا امکان گرفتن مرخصی برای رسیدگی به امور درمانی وجود دارد؟
• آیا توانایی‌های شما را به کار می‌گیرد؟

در آخر برای کنترل استرس و فشار در محیط کار از نکات زیر کمک بگیرید:

• به طور منظم و به مدت کوتاهی استراحت کنید، حتی اگر در آن لحظه به استراحت نیازی ندارید.
• از تکنیک های آرام سازی مانند تنفس عمیق و مدیتیشن و خودآرامی برای کاهش استرس خود استفاده کنید.
• پس از ساعت ناهار کمی در اتاق یا بیرون از محوطه کاری قدم بزنید.
• در صورت نیاز، با شبکه حمایتی خود تماس بگیرید.
• در صورت نیاز، برای درمان از محل کار خود مرخصی بگیرید.

بیماری‌های اعصاب و روان افراد را به شکل مختلف تحت تأثیر قرار می‌دهند. برخی از افراد هیچ وقت دست از کار کردن برنمی‌دارند، برخی دیگر دچار وقفه‌های کوتاه مدت در کار خود می‌شوند و برخی دیگر توانایی محدودی برای کار کردن دارند. با بهبود یافتن فرد از بیماری، چالش‌های یافتن شغل برای بیماران اعصاب و روان ادامه می‌یابد. بسیاری از بیماران می‌توانند با کمی تغییرات جزئی به صورت قبل به کار خود ادامه دهند. برای برخی دیگر، بازگشت به کار مدتی طول می‌کشد.

فرقی نمی‌کند شرایط شما چطور است، به اهداف و آرزوهای خود توجه کنید و برای رسیدن به آن تلاش کنید. برای رهایی از بسیاری از بیماری‌های روانی باید فعالیت مثبتی در زندگی خود انجام دهید. در گذشته، این دسته بیماران از کار کردن منع می‌شدند؛ اما امروزه نه تنها کار کردن برای آنها امکان پذیر است، بلکه می‌تواند روشی برای بهبودی آن به شمار رود.

شما می‌توانید برای بهبود مهارت‌های ارتباطی خود و همچنین نحوه پیدا کردن شغل و کاهش علائم بیماری خود با یک مشاور صحبت کنید. روانشناسان سیمیاروم در هر جای جهان که هستید، در دسترس شما هستند.