5 فروردین 1403

احساس مسئولیت افراطی در برابر دیگران


خانه » مشاوره فردی » احساس مسئولیت افراطی در برابر دیگران

«هر چیزی که خراب می شود، تقصیر من است. اگر من آن کار را نکرده بودم، الان همه چیز خوب بود. اگر من مادر بهتری بودم، الان بچه هایم به مدارج بالاتری رسیده بودند.» اینها افکاری است که در ذهن فردی می گذرد که دچار احساس مسئولیت افراطی است. مسئولیت تمام بدبختی ها و ناامیدی ها، از کوچک و بزرگ، با اوست.

احساس مسئولیت افراطی چیست؟

ایده مسئولیت داشتن برای چیزهایی که خارج از کنترل فرد است و وسواس شدید نسبت به احساس مسئولیت در برابر دیگران، گاهی با اختلال وسواس جبری علمی در ارتباط است. به تدریج این وسواس تشدید شده و می تواند شامل افکار خودکشی شود.


برای رزرو جلسه درمان وسواس فکری با مشاوران سیمیاروم کلیک کنید


چنین فردی به تدریج دچار فرسودگی در زندگی می شود. فرد دائما در حال برنامه ریزی برای زندگی خود و دیگران است. از دیدن بی مسئولیتی دیگران به شدت ناراحت می شود. دائما مسئولیت های دیگران را به آنها گوشزد می کند. وظایفش را به خود یادآوری می کند. به محض اینکه برنامه ای پیش می آید، کل بار آن را روی شانه های خود حس می کند.

احساس مسئولیت افراطی چیست

احساس مسئولیت افراطی با علائم زیر همراه است:

احساس گناه:

احساس گناه شدید ناشی از شکست در امری که فرد نتوانسته پیش بینی کند و خود را سرزنش می کند که باید به نحو دیگری رفتار می کرد.

پیش مشاره سیمیاروم

خود انتقادی:

از خود انتظارات بیشتری دارد، در اثر عدم موفقیت احساس حماقت می کند، هیچ وقت هیچ کاری در نظر او کامل نیست.

اضطراب:

نگرانی مداوم در مورد ایده آل بودن امور و فکر کردن به احتمالات منفی

عزت نفس پایین:

اگر کاری به خوبی پیش نرود، فرد احساس بی کفایتی می کند

افسردگی:

احساس مسئولیت در برابر تمام شکست ها

گوش کردن ندای درون:

ندای درون ما مهم است. اگر هر بار که چیز نامطلوبی رخ می دهد می نشینید و با خود می گویید «تو یک احمق به تمام معنایی، تقصیر تو بود.» این اعتقاد را در خود درونی می کنید. کم کم به این باور می رسید که مشکل دارید و شاید با گذشت زمان تاثیر دیگر عوامل را در موضوع نادیده بگیرید.

ندای درون اهمیت دارد. ما با این ندا خود را تعریف می کنیم و آن را در افکارمان انعکاس می دهیم که به نوبه خود بر رفتار، احساسات و دیدگاه ما نسبت به خودمان تاثیر می گذارد.

احساس مسئولیت افراطی از کجا ناشی می شود؟

یافتن منشا اصلی احساس مسئولیت افراطی کمی سخت است. به صورت کلی، اگر فردی دچار این حالت باشد، کاملا این احتمال وجود دارد که از کودکیش ناشی شده باشد. ممکن است این احساس در اثر بی مسئولیتی یک نفر در خانواده اصلی ناشی شده باشد.

این فقط یک عامل است. تروما، سوءاستفاده و آزار در کودکی و ایده آل گرایی از دیگر عوامل بروز این رفتار است. صرف نظر از آنکه هر چیزی عامل این رفتار باشد، به نظر می رسد این رفتار این طور شروع می شود:

جایی در طول زندگیتان، یاد گرفته اید که نیازهای خود را انکار کنید. شاید بدین دلیل که احساس می کنید جایی برای نیازهای شما وجود ندارد.

به این نتیجه رسیده اید که شما و فقط شما هستید که به او تکیه می کنند. این ممکن است به خاطر رفتار دیگران یا خودتان باشد. به عبارت دیگر، همه شما را ناامید می کنند یا نمی توانید از کسی کمک بخواهید.

به دختر بودن خود افتخار کنید

دچار احساس مزمن بی کفایتی هستید. شاید فقط وقتی از شما تشکر می شود که کاری انجام می دهید یا از کسی مراقبت می کنید. احساس می کنید فقط وقتی ارزش دارید که نشان دهید چقدر مسئول هستید.

الگوهای فوق باعث ایجاد احساس مسئولیت افراطی در فرد می شوند.

احساس مسئولیت افراطی و مشکلات آن

آیا دچار احساس مسئولیت افراطی هستید؟

احساس مسئولیت شما طبیعی است یا افراطی؟ یک لحظه صبر کنید و به هفته قبل فکر کنید. زمان هایی را به یاد بیاورید که برای چیزی که واقعا مسئولیت شما نبوده احساس مسئولیت کرده اید. چه احساسی داشتید؟ چقدر از زمانتان تلف شد؟

به موقعیت هایی فکر کنید که به خاطر فرد دیگری احساس اضطراب کردید. آیا احساس مسئولیت افراطی باعث اضطراب شما می شود؟ آیا واقعا شما مسئول همه چیز هستید و باید همه چیز را تغییر دهید؟

راه حل ساده است، هر چند شاید برای شما ساده نباشد. دست از سرزنش کردن خودتان بکشید، از سرزنش کردن دیگران دست بکشید. در عوض مسئولیت خودتان را به عهده بگیرید. شما مسئول همه چیز نیستید، اما مسئول خودتان هستید. چه چیزی را باید کنترل کنید:

  • افکارتان
  • حرف هایتان
  • اعمالتان

زمانی که یاد بگیرید فقط مسئولیت خودتان را به عهده بگیرید، می توانید از الگوی غلط مسئولیت پذیری افراطی برای همه امور دست بکشید و انتخاب های شادتری داشته باشید.

نه بگویید. مهارت نه گفتن را بیاموزید. در مطالب قبل در این مورد صحبت کردیم که توصیه می کنیم آن را مطالعه کنید. اولویت شما باید زندگی خودتان باشد. هیچ کس و هیچ چیز به اندازه خودتان مهم نیست. با دریافت یک درخواست کمک و پیش از پذیرش مسئولیت، به امور زندگی شخصیتان فکر کنید. آیا این مسئولیت تداخلی با زندگی شخصی شما دارد؟ آیا شما را از انجام کارهای شخصیتان باز می دارد؟ اگر این طور است، قاطع و بدون ترس نه بگویید. اگر فرد مقابل از شنیدن نه ناراحت می شود، این مشکل اوست.

دست از وابستگی افراطی به خانواده و دوستان بردارید. برخی از افراد به دلیل تربیت خانوادگی و الگوهای غلط رفتاری دچار وابستگی عاطفی شدید به دیگران هستند. این وابستگی باعث می شود که نیازهای دیگران را در اولویت قرار دهند. احساس مسئولیت پذیری افراطی شما می تواند در اثر تشویق والدین به پذیرش مسئولیت های سنگین در کودکی، مانند نگهداری از خواهر و برادر کوچک تر، باشد یا این احساس از آموزه های مذهبی نشأت گرفته باشد. منشاء آن هر چه که هست باید برای تغییر این الگوی رفتاری اقدام کنید.

به دنبال ایجاد تصویر خوب از خودتان نباشید. نیت برخی از افراد از کمک کردن و پذیرش مسئولیت ایجاد وجهه خوب از خودشان در نظر دیگران است.

مسئولیت هایی را که در نظرتان اجباری و به شکل دائمی درآمده است را قبول نکنید. شما تعهدی به کمک کردن همیشگی به کسی ندارید.

مسئولیت کمک به کسی که تعهداتش را نقض کرده، بارها شما را به دردسر انداخته، بار مسئولیت های زندگیش را به خوبی تقبل نمی کند، از زیر بار وظایفش فرار می کند و کمک های شما را به خوبی به کار نمی بندد، را نپذیرید.

آیا شما دچار احساس مسئولیت افراطی هستید؟ چه کاری برای بهتر شدن حالتان تا به حال انجام داده اید؟ چه کاری انجام داده اید که از این عادت بد رها شوید؟ خوشحال می شویم حرف های شما را در این مورد بشنویم.

اگر شما هم در زندگیتان دچار احساس مسئولیت افراطی هستید مشاوره آنلاین ما گزینه خوبی برای شماست.

 

3/5 - (1 امتیاز)
اشتراک در
اطلاع از
guest

3 نظرات
تازه‌ترین
قدیمی‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
نوید

میشه من رو راهنمایی کنید ؟ وقتی داشتم متن رو میخوندم دائم خودم را تصور میکردم . من مادرم ترکمون کرده و یک خواهر کوچکتر دارم که بی نهایت دوستش دارم و خوشبختیش آرزومه و بیست و پنج سالشه . من خودم سی سالمه و صاحب یک همسر دوست داشتنی و زندگی مستقل هستم ولی پدر بی مسئولیت و از زیر کار در رو و پرحاشیه در کار دارم که در تامین مایحتاج اولیه زندگی مونده مستاجره و دائم باید نگران پرداخت اجاره خونه نگران بیکاریش و نداشتن پولش باشم من خودم کارمندم و توان پرداخت هزینه های زندگی ایشون رو ندارم هرچند که تا حالا هم کلی کمک کردم منتهی بخاطر وجود خواهرم در اون خونه به خودم خیلی برای رفع مشکلات پدرم فشار میارم جوری که ۸۰ درصد من برای رفع مشکلات پدر بی مسئولیتم هست و و بیست درصد برای خودم خداروشکر با برنامه ریزی های دقیق خودم و همسرم تو زندگی شخصیمون مشکلات حل نشدنی نداریم . چیکار کنم؟ از طرفی واقعا نمیتونم به زندگی سخت خواهرم در اون خونه بی اهمیت باشم از طرفی هم دارم فرسایش شدیدی پیدا میکنم

رویا

سلام و خدا قوت دوست عزیز…واقعا عالی بود ..من خودم از مسولیت پذیری افراطی دچار اضطراب و وحشت از دست دادن شده بودم…همیشه دنبال خوب کردن حالم.بودم وخیلی برام سخت بود این الگوها رو بزارم کنار…الان خداروشکر خیلی وقته دارم مطالعه میکنم که خودمو دوست داشته باشم و احساس دلسوزی زیاد واسه کسیکه داره از من سواستفاده می‌کنه نکنم…چون خودم مریض میشم.وبه خودم خسارت میزنم

محمد

عالی بود دستتون درد نکنه همین یه نکته کل عمر منو سوزوند