جا افتادن کودک مهاجر در مدرسه

شما مهاجرت کرده اید، شغل و زندگی جدیدی را شروع کرده اید. خیلی هیجان انگیز است، اما هنوز هم چالش های زیادی پیش روی شماست. یکی از مهم ترین آنها کمک به جا افتادن کودک مهاجر در مدرسه و پذیرش زندگی و دوستان جدید است.

رفتن به یک مدرسه جدید، حتی در وطن نیز دشوار است. کودک باید با قوانین جدید، انتظارات، روش های تدریس و دوستان جدید آشنا شود و این به معنی چند هفته یا ماه کار طاقت فرساست. زمانی که یک چالش دیگر نیز به موارد بالا اضافه می شود، اوضاع وخیم تر می شود: آشنایی نداشتن با زبان و فرهنگ جدید.

خبر خوب این است که کودکان توانایی تطبیق پذیری بیشتری دارند و راحت تر می تونند با شرایط مهاجرت کنار بیایند.

تسهیل جا افتادن کودک مهاجر در مدرسه:

زمان صحیح را بیابید:

بر همه واضح است که رفتن به خانه جدید یکی از موارد استرس زاست و تنش زیادی برای کودک ایجاد می کند. احتمالا آنقدر خوش شانس باشید که چند هفته ای را وقت داشته باشید که اوضاع خانه را سر و سامان بدهید و با فضا آشنا شوید و بعد به محل کار خود بروید و زندگی کاری خود را شروع کنید. در صورت لزوم، این زمان را به فرزند خود نیز بدهید.

در مورد روی روز مشخصی برای شروع مدرسه توافق کنید، حتی اگر این روز با شروع ترم منطبق نباشد. و اجازه دهید کودک در خانه جدید به آرامش برسد پیش از آنکه با چالش آشنا شدن با مدرسه رو به رو شود.

بسیاری از مهاجران ترجیح می دهند چند هفته قبل از شروع مدارس مهاجرت کنند تا کودک با شرایط جدید تطابق یابد.

گام های کوچک بردارید:

جا افتادن کودک مهاجر در مدرسه در روزهای اول بسیار سخت است و کودک احساس غریبی و انزوا می کند. بسیاری از مدارس از مراسم آشنا شدن با کودک استقبال می کنند و حتی از شما و کودک می خواهند تا روزی را به آشنایی با فضاهای مختلف مدرسه بگذرانید. این روش باعث می شود که کودک فرصت آشنایی با معلمان، ایجاد رابطه با آنها و دوستیابی را پیدا کند. اختصاص حتی یک ساعت پیش از شروع مدرسه به این کار برای کودک کافی است تا در روز شروع مدرسه احساس بدی نداشته باشد.

در این جلسه کودک باید با مقررات مدرسه، محل دستشویی ها، روتین شروع کلاس، محل گذاشتن کتاب ها و لباس ها، سالن غذاخوری و ورزش و سایر قسمت های مدرسه آشنا شود تا چیزی موجب نگرانی و حواس پرتی او از یادگیری نشود.

حرف بزنید:

واضح است که برای تسهیل جا افتادن کودک مهاجر در مدرسه باید فرصتی پیش بیاید تا کودک اتفاقات را برای شما تعریف کند. حرف زدن به او فرصت می دهد که ذهنش را از مشکلات تخلیه کند و راه حلی برای آنها بیابد. شاید می پرسید پس سهم من چه؟

برای هر چیزی باید تعادلی باشد. شاید آنقدر نسبت به مدرسه رفتن کودک خود و سازگاری او با شرایط مهاجرت احساس نگرانی می کنید، که دائما می خواهید از او درباره تمام جزئیات روز سوال کنید. در این کار اغراق نکنید. گاهی بیش از اندازه پرسیدن و توجه بیش از حد باعث ایجاد نگرانی بی مورد می شود. هر روز زمان مشخصی را به حرف زدن اختصاص دهید. برای مثال، شاید موقع شام خوردن زمان خوبی باشد یا شاید وقتی با هم از مدرسه باز می گردید.

به جای آنکه از او بپرسید «روز خوبی داشتی؟» که فقط پاسخ بله یا خیر دارد، از او سوال کنید «روزت چطور بود؟» تا برای شما توضیح دهد.

شما هم در پشت صحنه، هر کاری که برای داشتن یک زندگی طبیعی و امن لازم است را انجام دهید. پخت غذای مورد علاقه، تعیین روال طبیعی خانواده، دور کردن استرس از محیط خانه و هر کاری که به آرامش کودک کمک می کند در جا افتادن کودک مهاجر در مدرسه تاثیر مثبت دارد.

آگاه باشید:

کودکان در سنین مختلف مسئله مهاجرت را به نحو متفاوتی می پذیرند و با آن برخورد می کنند.

سن مهدکودک:

کودکان پیش دبستانی بسیار منعطف هستند. زمانی که دوست پیدا کند و بتواند با آنها ارتباط برقرار کند (که با وجود اسباب بازی و مداد و نقاشی کار ساده ای است)، احساس شادی می کند و به زودی با مدرسه کنار می آید.

سن دبستان:

نگرانی های کودکان در این سن بیشتر انتزاعی است. شاید فکر می کنید آنها نگران زبان، دوستیابی و یادگیری هستند. اما آنها در واقع نگران چیزهایی هستند که باید در کیفشان باشد، زنگ تفریح چه اتفاقی می افتد، زمان غذا خوردن باید چه کار کنند، و اینکه آیا می توانند موقع کلاس به دستشویی بروند یا نه.

برای کمک به جا افتادن کودک مهاجر در مدرسه در این سن باید به آنها کمک کنید از همه سوالاتش سردر بیاورد. با هم در مورد همه چیز تحقیق کنید و پاسخ همه مسائل را بیابید.

سن دبیرستان:

در سن دبیرستان، جا افتادن در مدرسه کمی دشوارتر است. در این سن فرد به خودآگاهی بیشتری می رسد و حس استقلال بیشتری دارد. اگر مسئله مهاجرت جز برنامه های از پیش تعیین شده زندگی شماست، او را در کلاس های آشنایی با زبان ثبت نام کنید و به او در آشنایی با فرهنگ خارجی کمک کنید.

فرزند شما در این سن کمتر مشکلاتش را با شما در میان می گذارد، بنابراین بهتر است تنها به او اطمینان دهید که در صورت لزوم از او حمایت می کنید و از دور مراقب او باشید. تغییر در رفتار، عادات غذا خوردن، خلق و خو و ظاهر نشانه وجود مشکل است، بنابراین هوشیار باشید. در این سن، اگر به مشکلات فرزند خود بی توجهی کنید، مشکلات به سرعت به مسائل روانی و رفتارهای ضد اجتماعی تبدیل می شوند. اگر چیزی شما را نگران کرده است، از مداخله کردن نترسید.

ارتباط با وطن:

ارتباط با دوستان قدیمی به کودک احساس امنیت می دهد و به جا افتادن کودک مهاجر در مدرسه جدید کمک می کند.

به صورت کلی، هیچ راه یکسانی برای جا افتادن کودک مهاجر در مدرسه وجود ندارد. بر اساس نیازهای فرزند خود رفتار کنید، نسبت به مشکلاتش هوشیار و آگاه باشید و از همه مهم تر مثبت باشید. اجازه ندهید نگرانی های شما به او نیز منتقل شود.

یک روانشناس متخصص در زمینه کودک و نوجوان می‌تواند شما را با ارائه مشاوره در زمینه روانشناسی مهاجرت به بهترین شکل ممکن راهنمایی کند. از مشاوران سیمیاروم کمک بگیرید.